Onlangs verscheen in Trouw een artikel onder de meteen al verwijtend getoonzette kop ‘Advocaat Robert M. houdt zijn mond’. In het artikel wordt met een ondertoon van verongelijktheid vastgesteld dat in de berichtgeving over de zedenzaak rond Robert M. de stem van diens advocaat ontbreekt. Dat ontbreken laat zich moeilijk verklaren, aldus Trouw en leidt ertoe dat ‘M. al bij voorbaat op flinke achterstand staat’. Met deze redactionele reprimande veroordeelt Trouw de advocaat zonder vorm van proces, al weet de krant – dat blijkt uit het stuk – dat de verdachte in alle beperkingen zit. Geen krant die daar kritisch over is, vrees ik; daarom ik maar.
Het klinkt alsof ‘Wij, de media’, er recht op hebben dat de advocaat van een nieuwswaardige verdachte onmiddellijk vrolijk en ongeremd meekwebbelt in alle nieuwsrubrieken, het liefst wanneer het lijk nog warm is. En dat natuurlijk uit naam van het nieuwsgerechtigde publiek. Access to justice krijgt zo een geheel nieuwe categorie ‘beschermelingen’.
De werkelijkheid is dat de advocaat er voor de cliënt is, en dat de advocaat er pas voor de media is wanneer de media het belang van de cliënt kunnen dienen of tenminste niet schaden.
Het is zorgelijk dat media zich over een zuinige en ontijdige ‘bediening’ door de advocaat zozeer tekortgedaan voelen dat ze gaan roepen dat die zuivere keuze van die advocaat om te zwijgen zijn cliënt ‘op achterstand’ zet. Dat is ondoordacht en ongegrond en daarom evident uit een soort primitieve en daarom verontrustende kwaaiigheid. Wij, de media, zullen die advocaat wel mores leren! Het is het toontje van de junk die je ditmaal maar eens niet zijn eurootje geeft. En die vergelijking klopt niet toevallig: media worden in hun jacht om te scoren gedreven door afhankelijkheid van informatie en zonder tijdige dosis ontstaan onthoudingsverschijnselen. Wat weloverwogen en verantwoord handelen is en gerespecteerd zou moeten worden, daarop raken ze het zicht kwijt en ze gaan aan gezond verstand, fatsoen en de schaamte voorbij op jacht naar een shotje nieuws.
Inmiddels heeft de zwijgzame advocaat van Robert M. de zaak overgedragen aan de in de omgang met de media gepokte en gemazelde gebroeders Anker. Hun vertrouw ik het graag toe dat zij oordeelkundig en in het belang van de cliënt met de media zullen communiceren. Ik complimenteer de anonieme advocaat die Robert M. in de eerste fase heeft bijgestaan met zijn standvastige discretie! En roep u allen op daar – indien nog nodig – lering uit te trekken.
PS
Net nog met Wim Anker gebeld. Zijn kantoor praat in principe niet over lopende zaken met de pers zolang er geen openbare zitting is geweest. Maar de informatietsunami van het OM en de gemeente Amsterdam vragen in het belang van de cliënt ditmaal wel om een heel eigen afweging. Hij stelt daarbij terecht dat dit een vraagstuk is dat het belang van deze enkele zaak overstijgt. We gaan daar als Orde naar kijken.