Opleidingen verzorgen, kwaliteit waarborgen en rechtsontwikkelingen bijhouden. Maar de New York City Bar Association doet meer om in the picture te blijven, vertelt hoofd Communicatie Eric Friedman.
De ingang van de New York City Bar Association is imposant: marmeren wanden, dito zuilen en een originele mozaïekvloer uit 1896, het jaar dat de organisatie zich op 44th Street in Midtown Manhattan vestigde. Het interview met Eric Friedman, hoofd Communicatie, vindt plaats in zijn overvolle, kleine werkkamer die in schril contrast staat met de entree. Friedman werkt nu drie jaar bij de New York City Bar. ‘Ik raakte verzeild in een aantal juridische zaken toen ik mijn eigen pr-bedrijf had. Het juridische fascineerde me en is de reden geweest om hier aan de slag te gaan.’ Iedereen moet toegang tot het recht hebben en deze plek staat daarvoor, vindt Friedman. ‘Zonder advocaat heb je dat in dit land niet, want het is bijna onmogelijk je alleen door het rechtssysteem te slaan.’
Lobbyen
De New York City Bar heeft meer dan 150 commissies die zich elk met een bepaald aspect van het recht bezighouden. Zij verzorgen een groot deel van de activiteiten en zijn volgens Friedman dan ook the backbone van de organisatie. ‘Deze commissies schrijven rapporten, organiseren panel- en discussiebijeenkomsten en hebben elk jaarlijks een evenement – wat dus neerkomt op 150 evenementen per jaar.’ Daarnaast vervullen de commissies ook een belangrijke rol in het politieke debat. ‘Het is hier traditie om vooral zaken aan te kaarten die bij een groot publiek leven en waarbij het maatschappelijk belang vooropstaat,’ zegt Friedman. ‘Commissies doen aanbevelingen op het gebied van beleidsplannen van de overheid en nemen hierbij regelmatig een standpunt in. Onlangs hebben we ons bijvoorbeeld uitgesproken tegen de geplande federale bezuinigingen voor de gefinancierde rechtshulp. Wij vinden dat de overheid voldoende middelen moet vrijmaken om voor iedereen juridische ondersteuning te waarborgen, ook in civiele zaken,’ benadrukt Friedman. ‘Mensen hebben namelijk recht op een advocaat in strafzaken, maar niet in civiele procedures.’ Op de vraag of er actief wordt gelobbyd, knikt hij instemmend. ‘We hebben medewerkers die daarin zijn gespecialiseerd. Die lobbyen bij verschillende staten om bepaalde posities voor advocaten te verwerven.’
Uniek model
Regelmatig slaan de New York City Bar en de American Bar Association (ABA) de handen ineen. ‘We werken los van elkaar, maar het komt voor dat we samen aan aanbevelingen werken of dat we hen steunen als ze een bepaald standpunt innemen. We voelen ons niet alleen verantwoordelijk voor de advocatuur in New York, we hebben een wide view of what we speak about.’ Zo betuigden de organisaties onlangs samen nog hun solidariteit met Chinese advocaten die zich inzetten voor mensenrechten, zegt Friedman. ‘Vorig jaar werd er een strikte en behoorlijk extreme immigratiewet in de staat Arizona aangenomen. Een aantal commissies heeft zich over deze wet gebogen en kwam erachter dat deze tegen de Grondwet indruiste. Dat zetten we dan goed op de kaart. Het is wel zo dat Samuel Seymour [de voorzitter van de New York City Bar, red.] de uitlatingen en standpunten van de verschillende commissies accordeert. Maar het is de inspanning van de groep en zonder de leden wordt er niets gedaan. Het is een uniek model eigenlijk.’
Advocaten in New York kunnen kiezen of, en zo ja, van welke orde, ze lid willen worden: de ABA, New York State Bar Association, Brooklyn Bar Association of de New York City Bar Association. Laatstgenoemde telt ongeveer 24.000 vrijwillige leden. ‘Sommige advocaten zijn lid van verschillende genootschappen,’ zegt Friedman. ‘Het is niet verplicht om je aan te melden, hoewel dat per staat weer verschilt. Er was een tijd dat advocaten automatisch lid werden van de New York City Bar, maar dat is nu anders. Eén van onze uitdagingen is om relevant te blijven voor de jongere generatie. Het is belangrijk dat we er toe blijven doen.’
Tweede huis
‘Wij denken dat de economische recessie een kans voor ons kan zijn,’ zegt Friedman. ‘Veel jonge advocaten merken op dit moment dat hun baan geen zekerheid of garantie biedt, zoals dat de jaren hiervoor wel was. Door als een soort professioneel, tweede huis te fungeren, kunnen we een belangrijke functie vervullen. Zij willen mensen ontmoeten en een netwerk opbouwen en dat is waar wij in proberen te voorzien.’ De marketingafdeling van de New York City Bar organiseert mingle & meet evenementen en informele wijnproefavonden. Maar er wordt niet alleen actief ingezet op jonge advocaten: ook onder rechtenstudenten proberen ze op de kaart te blijven. Zo bezoekt voorzitter Seymour universiteiten om zelfs onder deze groep de organisatie onder de aandacht te brengen.
Een andere manier om met de jongere garde in contact blijven, is de CLE, oftewel Continuing Legal Education. Net als in Nederland zijn advocaten in de VS verplicht opleidingspunten te halen en Friedman vertelt dat ze er alles aan doen om het voor hen zo makkelijk mogelijk te maken zich voor een cursus in te schrijven. ‘Op onze website kunnen advocaten op verschillende manieren naar een cursus zoeken. Advocaten die een specialisatie hebben, willen daarop kunnen zoeken, terwijl anderen meer geïnteresseerd zijn om op datum te zoeken, omdat ze voor een bepaalde periode hun punten binnen moeten hebben. De volgende stap is om te kijken of cursussen van een afstand gedaan kunnen worden.’
De weg vinden
‘Technologie ontwikkelt zich razendsnel en we moeten constant proberen bij te blijven. Morgen is er weer iets anders, een andere manier van communiceren, een ander platform. En de advocatuur is over het algemeen niet erg toonaangevend op dat gebied,’ stelt Friedman. ‘Hadden we voorheen nog een geprinte nieuwsbrief die naar onze leden ging, nu maken we een wekelijkse e-nieuwsbrief met evenementen, CLE-cursussen en de hoogtepunten in het nieuws voor de advocatuur. We zijn ook begonnen met bloggen op de website.’ Op de vraag hoe dat uitpakt, kijkt hij bedenkelijk. Lachend: ‘Tja, eigenlijk ben ik voornamelijk degene die blogt. Ik probeer nieuwtjes aan te snijden die hier afspelen en het heeft een beetje een newsy tone. We gebruiken ook Facebook en Twitter, kondigen nieuwe evenementen aan of vestigen de aandacht op een nieuw uitgekomen persbericht. Maar net als ieder ander proberen we daar onze weg nog een beetje in te vinden. Want hoe houd je zoiets in toom? Laat je elke commissie een eigen Facebook-pagina beheren? We worstelen met dit soort vragen en niemand weet het antwoord.’
Legal hotline
Ten opzichte van Nederland loopt de New York City Bar Association voor met hun Legal Referral Service (LRS), een telefonische hulpdienst die naar Friedmans zeggen zeer effectief is. ‘Er is een lijst samengesteld met advocaten die zijn gescreend op kennis, ervaring en betrouwbaarheid. Advocaten die op die lijst willen komen, moeten een schriftelijke aanvraag doen en worden kritisch geïnterviewd door een advocatenpanel. Mensen die een advocaat nodig hebben, kunnen gratis bellen en worden naar een expert in hun omgeving verwezen. Elke dag zijn hier tien mensen aanwezig om dit soort telefoontjes te behandelen.’ De eerste afspraak met een advocaat kost 35 dollar. Voor mensen die zich geen advocaat kunnen veroorloven, is er een zogeheten legal hotline, die is aangesloten bij de pro bono afdeling van het City Bar Justice Centre, legt Friedman uit. Volgens hem is het uniek dat advocaten vrijwillig zaken behandelen. ‘Dat ligt in de traditie van het vak en zie je niet in andere beroepen. Ik begrijp ook niet waarom advocaten al zo lang zo’n slechte reputatie hebben. Shakespeare zei het al: “The first thing we do, is kill all the lawyers.” Oneerlijk is het wel, want advocaten zijn de laatste bescherming tussen ons en barbarisme,’ grapt hij. ‘Maar ze kunnen wel een image campaign gebruiken.’
Hedy Jak