Er is weer debat over de mate waarin de rechter zich ter zitting actief moet opstellen. Een actieve rechter, de meespelende scheidsrechter – ik gruw bij de gedachte. Welk voordeel kan door advocaten nog behaald worden door studie van feiten en recht als niet alleen het recht wordt aangedragen – vaak al desastreus genoeg – maar ook de relevante feiten worden uitgelokt door de rechter?