‘Meneer de rechter, het gaat mij niet om de regeltjes. Die kennen we allemaal wel. Het gaat mij om de mens! De mens, zoals hij uiteindelijk is bestemd. Bestemd om in geluk te leven. Ook mijn cliënt.’ Mr. Carlo Zilverwier liet een plechtige stilte vallen. De tolk benutte de stilte om de kern van het betoog te vertalen. De vreemdeling knikte. Het was mooi gezegd. En ook de kerkelijke hulpverleners knikten. Het was taal die ze
verstonden. De stilte gaf mij de gelegenheid om alvast in gedachten de uitspraak te formuleren, zoals de raadsman die kennelijk voor ogen stond.

Download artikel als PDF

Advertentie