Michael Mansfield had er genoeg van. Het vliegtuig was vertraagd, de taxichauffeur wist de weg naar Kamp Zeist niet en de parketwachter nam alle tijd voor het fouilleren. De vraag van de overijverige beambte of hij iets in zijn broek had, was voor de Engelse advocaat de druppel. ‘Ja, benen’, antwoordde hij en liet als bewijs zijn broek zakken. Mansfield mocht meteen doorlopen naar het Lockerbie-proces.