‘Es waltet in jeder Zeit ein geheimes Bündnis verwandter Geister. Schließt, die ihr zusammengehört, den Kreis fester, daß die Wahrheit der Kunst immer klarer leuchte, überall Freude und Segen verbreitend.’ Aldus een enthousiaste Robert Schumann in het Neue Zeitschrift für Musik van 28 oktober 1853, met als kop Neue Bahnen. Brahms’ muziek is nog steeds prachtig. Melancholisch en gepassioneerd. Gevoed door de romantiek van zijn tijd en zich oriënterend op de 16e-eeuwse Nederlandse polyfonie. Kenmerkend voor polyfonie of meerstemmigheid is dat verschillende stemmen die aan de opbouw van het muzikaal verhaal deelnemen, onderling te onderscheiden zijn, en een gelijkwaardige inbreng hebben. Elke stem vertoond een interne muzikale samenhang, terwijl ook het geheel blijft klinken.