Waarom kiest iemand ervoor om anoniem te blijven? Daar kunnen, schat ik, 1001 aanleidingen toe zijn. Je bent verliefd op een collega maar je durft dit niet rechtstreeks te zeggen en daarom stuur je hem of haar met Valentijnsdag een anonieme kaart. Je hebt iets verdachts in je buurt gezien maar je hebt geen zin in gedoe en daarom bel je een van de talloze kliklijnen die ons land tegenwoordig telt. Of je durft iets niet onder je eigen naam te publiceren en daarom kies je voor een pseudoniem. Wat hebben deze aanleidingen – ik laat die andere 998 buiten beschouwing – met elkaar gemeen? Dat ze voortkomen uit angst. Angst om gekwetst te worden, om een slechte naam te krijgen, om te worden benadeeld, gestraft, afgewezen, uitgestoten, gedood enzovoorts. Angst in allerlei gradaties lijkt mij de hoofdreden om voor anonimiteit te kiezen.