De deken van een grote stad in een warmer gedeelte van Europa ontstak in woede: ‘I am more than fifteen years the president of my bar. You? You are nothing!’ Non-verbaal ondersteund, zoals Marlon Brando het zou kunnen doen. Zijn boosheid richtte zich op de voorstanders, waartoe ik mijzelf rekende, van een beslismodel gebaseerd op één stem per staat.