Zijn veertienjarige cliënte van Turkse afkomst zat volledig ingeklemd tussen hulpverleners, waaronder hijzelf. Vader en moeder hadden het laten afweten. Het failliet van de maakbare samenleving kwam pregnant naar voren, dacht hij. Toen hij de dagvaarding had gekregen, had hij een dossier laten aanmaken met de heer Demir, in de volle overtuiging dat het wel weer een tussen twee culturen vermalen jochie zou betreffen. Toen hij zijn cliënte aan de lijn had gekregen om een afspraak te maken om het PV door te nemen was hem de hoge stem nog opgevallen