In dit Advocatenblad zit veel beweging. Lang bestaande regelingen worden veranderd en dit nummer test of dat verbeteringen zijn. De kinderalimentatie moet eenvoudiger – het is geen revolutie maar is het zinvol? Het strafrecht moet sneller – komt er dan nog een advocaat aan te pas? Taakstraffen moeten beperkt, minimumstraffen verplicht – maar waarom weet niemand. En dat er nog geen comparitie mogelijk is meteen na aanbrengen, dat de hoogste bestuursrechter nog altijd bij de Raad van State huist – had dat niet al lang beter gemoeten? Of anders gekund?
Een zzp’er heeft niet veel op met vastigheid, al komen sommigen onvrijwillig in die positie terecht. Advocaat-zzp’ers lijkt het nog relatief goed te vergaan. Ze zijn blij dat ze niet langer aan het kantoorspel hoeven mee te doen, al missen sommigen na een paar jaar ‘de collegialiteit en het kantoor dat alles voor ze regelt.’ Ook al ontbreekt een vangnet, met een open houding en brede blik blijk je ver te kunnen komen. In tijden van crisis laten zzp’ers zien dat ze lef hebben.
Wat er niet verandert? De tijdloosheid van kunst en de uitkomst van lezersonderzoeken. De redactie heeft zelfs een kunstenaar gevonden die het leuk vindt om naar advocaten te kijken. En we hebben in het lezersonderzoek gezien dat u het blad nog net zo waardeert als drie jaar geleden, toen het blad ook deze ruime voldoende kreeg: een 7,4.
Redactie