Recht had altijd al met geld te maken, maar in dit nummer wordt de band wel erg duidelijk. De advocaat moet sinds vorig jaar het griffierecht betalen, en vlot, anders dreigt niet-ontvankelijkheid. Maar niet alle cliënten betalen dat terug, en bepaald niet vlot. Een zakelijker opstelling tegenover de klant moet uitkomst brengen, zeker als de griffierechten ook nog eens drastisch worden verhoogd.
En de klant? Als die krap bij kas zit kan een procesfonds iets betekenen, ook omdat via een onafhankelijk fonds het inschakelen van een advocaat op no cure no pay-basis niet uitgesloten is. Maar ruim zijn de mogelijkheden niet.
Behalve artikelen over geld hebben we ook stukken met strafrechtelijke vragen over het ski-ongeluk van prins Friso, beelden van mensenrechtenfilms en het kiezen van rechters én een opinie over rechters die de voorbereiding van de zitting te veel aan griffiers over laten. Maar een opmerkelijk bericht betreft dan toch weer dat geld: de Big Mac als maatstaf om over de grenzen heen de draagkracht voor alimentatie te bepalen.
Rest de vraag: met hoeveel Big Macs wordt ontvankelijkheid bewerkstelligd?
Redactie