De Syrische journalist Mazen Darwish trad op als gastheer en organisator van missies van Advocaten voor Advocaten in Syrië. Hij is directeur van het Syrische Centrum for Media en Vrijheid van Meningsuiting (SCM). Op 16 februari werd hij gearresteerd. De VN, de EU en tientallen non-gouvermentele organisaties hebben de actie veroordeeld. Ze vermoeden dat Darwish en zijn medewerkers worden gemarteld.
Bij een gewapende inval door de militaire inlichtingendienst van de Luchtmacht (Mazzeh) op het kantoor van SCM in Damascus werden alle aanwezigen, onder wie Darwish, zijn vrouw Yara Badre, en blogster Razan Ghazzawi geblinddoekt en afgevoerd. Apparatuur en mobieltjes werden in beslag genomen. Zeven vrouwelijke medewerkers, onder wie Badre en Ghazzawi, zijn inmiddels op vrije voeten. Een officiële aanklacht is er niet. De Syrische overheid ontkent iedere betrokkenheid bij de arrestaties.
Darwish werd al eerder gearresteerd. De Amsterdamse deken Germ Kemper ontmoette Darwish toen hij optrad als gastheer en organisator bij het bezoek van Advocaten voor Advocaten naar Syrië, in januari vorig jaar. ‘Hij is een hoffelijke, zeer bescheiden en goedaardige man. Niet lang na onze terugkeer las ik in NRC Handelsblad dat hij was opgepakt, en een dag later dat hij weer was vrijgelaten. Na lang aarzelen, want je weet niet wie er meekijkt, stuurde ik een sms: “Lees dat je vrij bent, pas goed op jezelf.” Nog geen vijf minuten later kreeg ik een sms terug: “Thank you my dear.”’
SCM is een van de weinige organisaties die in de afgelopen maanden informatie over de protesten in Syrië naar buiten wist te brengen. De organisatie werd in 2000 door Darwish opgericht en kreeg vorig jaar een adviesstatus bij de VN. In november vorig jaar ontving Darwish de Duitse Roland Berger Dignity Award, voor zijn niet-aflatende inzet voor vrije pers en vrijheid van menigsuiting. Omdat zijn paspoort was ingenomen kon Darwish de prijs niet zelf ophalen. In zijn dankwoord via Skype zei Darwish dat ‘Syrië de wereld weliswaar het alfabet en de kunst van het dansen om kampvuren schonk, maar dat Duitsland de wereld heeft laten zien hoe een gemeenschap uit de wrakstukken van een dictatoriaal regime kan herrijzen, en zich met zichzelf en het verleden kan verzoenen.’
Redactie