‘Nederland is een wraakzuchtig land geworden,’ zegt rechtsfilosoof Wouter Veraart in onze excursie door het rechtsklimaat. En de Amsterdamse zedenzaak heeft de gemoederen helemaal beroerd: ‘Iedereen heeft recht op een goede verdediging, minus één. En dat is Robert M,’ aldus strafrechtadvocaat Tjalling van der Goot. ‘Ik heb het idee dat ik zelf in het beklaagdenbankje zit.’
Er is teveel wraakzucht. Moeten we soms meer vergeven? Doceert Veraart niet aan de Vrije Universiteit? Nou, misschien zijn er ook niet-godsdienstige redenen om het wat rustiger aan te doen. ‘Strafrecht dat zegt dat je heel erg en heel lang boos moet zijn, schiet zijn doel voorbij in een samenleving waar we ook de mogelijkheid moeten hebben elkaar te ontslaan van datgene wat we gedaan hebben.’
Nu had een eeuw geleden gifmenger Johannes Beek, van de Hoornse Taart, het ook niet makkelijk. Als hij gearresteerd in Hoorn de trein uitstapt, ‘staat er een boze mensenmassa voor het station te wachten. Meer dan 100 fietsers rijden vervolgens met het rijtuig mee. De politie weet te voorkomen dat toeschouwers Beek te lijf gaan.’ Zijn we in honderd jaar dan toch beschaafder geworden? Of roepen we nu alleen lekker veilig op internet om wraak? Dat er actie wordt gevoerd om de kring van aangiftegevers bij het klachtdelict ‘schending van het beroepsgeheim’ uit te breiden, doet niet veel goeds vermoeden.
Vergeleken met Europese landen waarin met een beroep op de crisis de onafhankelijkheid van de balie dreigt te worden beperkt, doen wij het misschien toch nog relatief goed. De regering wil het toezicht op de balie althans niet vanwege de economie verscherpen. Maar waarom dan wel? Dat die elitaire, dure vrije jongens nu eindelijk eens een toontje lager gaan zingen? Zou het dan toch wraakzucht zijn?
Redactie