Raad van discipline Arnhem, 12 mei 2010
Advocaat legt tuchtrechtelijke beslissingen naast zich neer
– Artikel 46 Advocatenwet (5.5 nakomen van financiële verplichtingen)
Feiten
De klacht betreft het optreden van mr. X voor de voormalige echtgenote van klager met betrekking tot onder andere de omgangsregeling en de vermogensverdeling na echtscheiding. Bij kortgedingvonnis van 17 mei 2006 is klager veroordeeld tot medewerking aan de omgangsregeling bij gebreke waarvan hij dwangsommen zou verbeuren. Omdat klager de veroordeling niet is nagekomen heeft mr. X loonbeslag gelegd onder de werkgever van klager ter inning van verbeurde dwangsommen. In totaal is H 3.500 geïnd. Op 29 mei 2007 heeft klager op zijn beurt een kort geding aangespannen. Tijdens de mondelinge behandeling hebben partijen afgesproken, dat drie maanden nadat de omgangsregeling door klager zou zijn uitgevoerd overeenkomstig de aanwijzingen van de gezinsvoogd, mr. X de namens zijn cliënte geïnde dwangsommen aan klager zou terugbetalen. Na herhaald aandringen van de advocaat van klager heeft mr. X begin 2007 een gedeelte van het bedrag aan klager terugbetaald. Mr. X heeft een ander gedeelte van het door hem terug te betalen geld verrekend met een bedrag, dat zijn cliënte stelt ter zake van een saldo van een sterrekening bij de Postbank nog van klager te goed te hebben. Dit was de situatie waarover de raad van discipline op 9 maart 2009 heeft geoordeeld. Daarbij heeft de raad overwogen, dat mr. X aanvankelijk de door klager verbeurde dwangsommen voor zijn cliënte heeft gehouden, maar dat hij als gevolg van de ter zitting van 29 mei 2007 bereikte overeenstemming de door hem geïnde dwangsommen vanaf 29 augustus 2007 voor klager is gaan houden. Voorts heeft de raad overwogen, dat, nog afgezien van het feit, dat verrekening van derdengelden zonder uitdrukkelijke toestemming van de gerechtigden niet geoorloofd is, bovendien sprake was van een situatie waarin verrekening civielrechtelijk gezien niet mogelijk was, nu enerzijds sprake was van een betalingsverplichting van mr. X aan klager en anderzijds een – mogelijke – vordering van de cliënte van mr. X op klager. Ten slotte heeft de raad overwogen, dat mr. X in het onderhavige geval door ongeoorloofde verrekening en zonder daarvoor vooraf toestemming te bereiken met klager of zijn (toenmalige) raadsvrouw de grenzen van het betamelijke heeft overschreden. Die klacht is toen door de raad in al zijn onderdelen gegrond verklaard. Deze beslissing is op 11 december 2009 door het Hof van Discipline bekrachtigd. Ondanks deze beslissingen heeft er geen nadere betaling door mr. X aan klager plaatsgevonden. Nadat klager de onderhavige klacht bij de deken had ingediend heeft mr. X ten behoeve van zijn cliënte onder zichzelf conservatoir beslag gelegd voor het ten onrechte verrekende geld en is een vanwaardeverklaringsprocedure gaan lopen.
Klacht
Mr. X heeft zich jegens klager niet als behoorlijk advocaat gedragen door:
a. te weigeren om het resterende saldo van geïnde dwangsommen met rente aan klager over te maken. Dit klemt des te meer omdat de raad van discipline en het Hof van Discipline hebben vastgesteld, dat het restant van de dwangsommen door mr. X voor klager werd gehouden, zodat er een zelfstandige betalingsverplichting voor mr. X bestaat;
b. de beslissing van de tuchtrechter naast zich neer te leggen en klager zo doende te dwingen een civiele procedure tegen mr. X aanhangig te maken.
Overwegingen
De raad kan niet anders oordelen dan dat mr. X willens en wetens de beslissing van de raad, die bevestigd is door het Hof van Discipline, naast zich neer heeft gelegd. Van mr. X had verwacht mogen worden, dat hij die uitspraken had nageleefd. Het nadien gelegde conservatoir beslag, een beletsel dat mr. X zelf heeft gecreëerd, levert geen geldige reden op voor mr. X om te handelen zoals hij doet en om het bedrag, waarvan de raad had aangegeven dat betaling moest volgen, onder zich te blijven houden.
Beslissing
De klacht is gegrond. Aan mr. X wordt de maatregel van voorwaardelijke schorsing opgelegd voor de duur van één week.