In tijden van crisis kan de democratie omwille van de stabiliteit en veiligheid een stapje terugdoen, zo bleek uit het rapport van de parlementaire enquêtecommissie De Wit. ‘Logisch,’ reageerde men in Den Haag en omstreken. Want wat waren de alternatieven voor het te laat en onvolledig informeren van het parlement? Had ik dan de onderhandelingen ‘s nachts moeten afbreken om naar het Binnenhof te gaan, vroeg Wouter Bos zich af?
Dat het resultaat soms heilig is, daarover kan men bij de rechtspraak meepraten. Om de enorme stroom zaken het hoofd te bieden, maakt men daar al jaren dankbaar gebruik van advocaten die optreden als rechter- en raadsheren-plaatsvervangers. Functies waar men zonder complexe procedures, commissies en assessments eigenlijk ‘zo inrolt.’
Over het kunnen schakelen tussen bepaalde visies en standpunten gesproken, columnist Kaaks wijst ons op de SGP, ‘tot 2010 nog opgejaagd wild, een curieus rudiment uit de tijd van Johannes Calvijn.’ Inmiddels lijkt de partij meer oog te hebben voor de rechtsbescherming van de burger dan het kabinet, met dank aan ‘de Hansje Brinker van de rechtsstaat,’ Gerrit Holdijk. Waarom het SGP-Eerste Kamerlid tegen het huidige wetsvoorstel verhoging de griffierechten is? Het knelt hem dat de overheid zich via zo een ‘veilige vluchthaven’ probeert te verschaffen. Of zijn vinger in de dijk voldoende is? Eind mei weten we meer