Raad van Discipline Arnhem, 21 augustus 2006
(mrs. Van der Pol, Brandsma, Hallmans, Noppen en Wilmink)
Het is een advocaat geoorloofd voor de werkgever op te treden in een arbeidsgeschil tegen een werknemer die tijdens zijn dienstverband namens de werkgever met enige regelmaat contact had met zijn kantoorgenoten, nu niet is gebleken van enig verband tussen de juridische dienstverlening en de reden voor ontslag.
– Advocatenwet art. 46 (2 Wat een behoorlijk advocaat betaamt; 2.4 vermijden van belangenconflicten)
– Gedragsregels 2 en 6 leden 2 en 7
Feiten
Klager heeft negen jaar gewerkt bij Z BV, voor welk bedrijf de kantoorgenoten van mr. X regelmatig optraden als advocaat. Klager had namens Z met enige regelmaat contact met kantoorgenoten van mr. X.
Tussen Z en klager is een arbeidsconfl ict ontstaan. Mr. X behartigt in dezen de belangen van Z. Klager heeft aanvankelijk geen (terwijl dat tussen klager en mr. Y, kantoorgenoot van mr. X, wel aan de orde is geweest) maar later wél bezwaar gemaakt tegen het optreden van mr. X als advocaat van Z. Bij de behandeling ter zitting en – minder duidelijk, maar voor mr. X wel steeds kenbaar – uit het schriftelijk debat waartoe de instructie door de deken leidde, blijkt dat dit alsnog ontstane bezwaar zijn oorzaak vond in het feit dat in het arbeidsconfl ict een rol zou spelen dat klagers beloning aan de door Z gerealiseerde winst was gekoppeld en die van de buitendienstmedewerkers aan de omzet. Dit verschil zou binnen het bedrijf van Z wrijving hebben veroorzaakt. Dat dit verschil nog bestond (de Duitse holding van Z had klager opgedragen om daarin verandering te brengen), vindt (mede) zijn oorzaak in een volgens klager door mr. Y aan hem gegeven advies. Een tweede reden voor de andere opstelling van klager is dat bleek dat, anders dan klager inschatte en verwachtte dat zou gebeuren op grond van hetgeen gebruikelijk was, zijn ontslag aanleiding gaf tot een procedure. Dit soort kwesties placht bij Z volgens klager in onderling overleg of door mediation opgelost te worden, waardoor hij, zo begrijpt de raad, nu het anders liep, het kantoor van mr. X echt tegenover zich vond. De kenbaarheid van deze twee met elkaar samenhangende aspecten blijkt uit het feit dat mr. X nadrukkelijk stelt dat hem niets bekend is ‘omtrent ontslaggronden die te maken zouden kunnen hebben met adviezen van mijn kantoorgenoten’. Dat klager van opvatting veranderde en waarom, toen bleek dat het tot een procedure kwam, blijkt ook uit stukken. Mr. X stelt dat het hem vrij staat voor Z tegen klager op te treden. Z is altijd de cliënt geweest van zijn kantoor. Klager had bovendien geen bezwaar indien mr. X de zaak op zich zou nemen. Mr. X is niets bekend over ontslaggronden die zouden zijn veroorzaakt door adviezen die door kantoorgenoten aan klager als directeur van Z zijn gegeven. Kort voordat in de algemene vergadering van aandeelhouders van 14 april 2005 klager het ontslag is aangezegd, is er tussen klager en mr. Y een telefonisch contact geweest over de vraag of klager bezwaar had indien diens kantoor Z zou bijstaan in het arbeidsconfl ict. Klager had op dat moment geen bezwaar, ervan uitgaande dat de kwestie in goed overleg geregeld zou kunnen worden. Het arbeidsconfl ict is – in tegenstelling tot hetgeen klager verwachtte – geëscaleerd: klager is met Z in een procedure verwikkeld geraakt. Klager stelt te zijn ontslagen als gevolg van een door kantoorgenoten van mr. X gegeven advies met betrekking tot de versobering van het beloningssysteem. Mr. X betwist zulks. Klager heeft, nadat het confl ict escaleerde, alsnog zijn bezwaren geuit tegen het optreden van mr. X als advocaat voor Z.
Overwegingen raad
In discussie is of klager in de algemene vergadering van aandeelhouders d.d. 14 april 2005 is gezegd op welke gronden hij is ontslagen en of hij over die redenen is gehoord. Van belang is de brief d.d. 15 april 2005 die ter zitting is overgelegd. Daarin is vermeld: ‘Bovendien is er onvrede ontstaan bij de werknemers, omdat uw beloning deels samenhing met de winsten voor belastingen, terwijl medewerkers in de verkoop alleen naar omzet betaald werden’. Dat ‘bovendien’ wijst, zo komt het de raad voor, op een overweging ten overvloede naast de aangevoerde ontslaggrond.
Mr. Y is attent geweest op de spanning die zou kunnen ontstaan als hij of een van zijn kantoorgenoten voor Z zou gaan optreden in deze kwestie. Klager heeft die aarzeling bij mr. Y weggenomen, maar mr. Y heeft de zaak desalniettemin niet zelf op zich genomen en overgedragen aan zijn kantoorgenoot mr. X. Vervolgens heeft de zaak zich ontwikkeld zoals beschreven: het werd een procedure. Klagers instemming met het optreden van het kantoor was blijkbaar, maar voor mr. X of diens kantoorgenoten niet kenbaar, gebaseerd op de, onjuist gebleken, inschatting dat zijn ontslag zonder veel problemen zijn vorm zou krijgen. Die inschatting dient voor rekening van klager te blijven. Van bijzondere omstandigheden die zulks anders maken, is niet gebleken. Tegen deze achtergrond is het niet klachtwaardig dat mr. X de zaak op zich genomen heeft. Evenmin is klachtwaardig dat mr. X Z is blijven bijstaan toen de zaak zich – tegen de verwachting van klager in – zo ontwikkelde dat het tot een procedure kwam. Daarbij neemt de raad in aanmerking dat Z en niet klager de cliënt van het kantoor was en is. Het is de raad niet gebleken dat klager werkelijk heeft moeten ervaren dat mr. X in de ontslagzaak stellingen heeft betrokken of zal kunnen betrekken, waarin Z profi jt heeft of zou kunnen hebben van door klager aan mr. Y in diens kwaliteit van advocaat van Z toevertrouwde gegevens. Dat de kwestie van het verschil
in beloning tussen klager en de buitendienstmedewerkers een rol speelt of zal blijken te spelen in de ontslagprocedure, is niet aannemelijk geworden, laat staan dat mr. Y die, in weerwil van het feit dat
klager geen bezwaar had tegen het feit dat hij de zaak zou behandelen, deze toch overliet aan mr. X, informatie omtrent dat beweerde advies toch naar de laatste zal leiden.
Beslissing
Ongegrondverklaring van de klacht in alle onderdelen.