Een zoektocht onder Nederlandse advocatenkantoren naar het steunen van goede doelen geeft een gevarieerd beeld. Van bekende, grote doelen tot lokale initiatieven: advocaten zijn betrokken én genereus.

‘Maatschappelijk verantwoord ondernemen wordt erg belangrijk gevonden binnen Kennedy Van der Laan,’ aldus Maurits Bos, advocaat ondernemingsrecht. ‘Dit heeft zowel intern in de organisatie zijn weerslag, door bijvoorbeeld de mogelijkheid van parttime en flexibel werken voor iedereen, het verstrekken van biologisch eten en een Co2-neutraal kantoorpand, maar ook extern. Er zijn allerlei initiatieven die vanuit de speciale mvo-commissie of vanuit individuele werknemers worden opgezet. Goede doelen bepalen wij met zijn allen door te brainstormen. Momenteel staat de kunst een beetje onder druk, dus daar doen we nu veel aan. Er is een aantal initiatieven waar we al lang mee samenwerken. Het moet bij het kantoor passen; whatever that may be.’

Weekendschool
De filosofie van het kantoor is vooral dat de werknemers zich persoonlijk inzetten voor de maatschappij. Zo wordt naast de jaarlijkse deelname aan het Amsterdam Diner voor Stop Aids Now! door het kopen van een ‘tafel’, ook vrijwillig meegewerkt in de bediening. Het kantoor neemt daarnaast deel aan de IMC weekendschool en JINC, beide initiatieven om kinderen uit economisch zwakkere wijken een kijkje in de keuken te geven van een advocatenkantoor.

Ook treden collega’s op als mentor voor scholieren en studenten voor het project Giving Back. ‘Maar we leveren ook bestuursleden voor de kinderboerderij in het Westerpark,’ vertelt Bos. “Ik ben ervan overtuigd dat deze insteek mensen aantrekt die dit belangrijk vinden. En collega’s die dit wellicht nog niet direct zo voelden, zullen wellicht getriggerd worden zelf ook mee te doen door de aandacht die het kantoor en diverse collega’s eraan besteden. Maar het wordt niet opgelegd. Als je er niks mee hebt, hoef je je er niks van aan te trekken.’

Maatschappij vraagt wat terug
‘Laten we er niet omheen draaien. Wij halen onze boterham uit de maatschappij,’ aldus Jan Schutrups, advocaat Vastgoed en Overheid en voorzitter van het dagelijks bestuur van Damsté Advocaten en Notarissen in Enschede en Almelo. ‘De maatschappij vraagt ook weer wat terug. Hoe vaak wij de afgelopen jaren werden benaderd door goede doelen die letterlijk vragen om geld; dat is niet kinderachtig. Daarom hebben we besloten om giften en donaties zoals voor de Stichting Kika, Twentsewens Ambulance, Villa Joep en de Voedselbanken Twente, maar ook specifieke maatschappelijk verantwoorde activiteiten in onze begroting op te nemen. Het resultaat is de Damsté Foundation.’ 

‘Een belastingaspect zit er wel aan,’ geeft Schutrups toe, die tevens voorzitter is van de foundation. ‘En het is ook wel een verkooppunt; iets wat goed staat.’ Toch is het in 2001 opgerichte Nederlandse advocatenkantoor één van de weinige die er beleid van hebben gemaakt.

Vijf procent
 ‘Privé zeggen mensen dat ze wel geld doneren, maar in de bedrijfspraktijk is het moeizaam te realiseren gezamenlijk een goed doel te steunen, is mijn ervaring,’ aldus Sabine Mulder. Zij richtte in 2012 haar eigen arbeidsrechtelijk nichekantoor op in het Gelderse Vierakker. ‘Zelfs het steunen van de stichting Advocaten voor Advocaten, helderder kun je het niet hebben in je beroepsgroep, doet maar een handjevol kantoren. Nu ik alleen ben, doneer ik vijf procent van mijn omzet en dat blijkt toch wel veel geld te zijn. In elk geval meer dan ik met mijn oude kantoor (CENS Advocaten in Rotterdam, red.) ooit concreet heb uitgegeven. Nou goed, dan heb ik nu dus lekker veel te verdelen. Alleen moet ik er dan nog wel één of twee doelen bij gaan halen, want nu krijgen de drie door mij uitgekozen doelen ineens best veel geld. Ik moet nog ontdekken hoe het zit met de omvang van hun begroting om te kijken wat reëel is.’

Uilenkast
De van oorsprong Rotterdamse advocaat is wat betreft haar donatiebeleid voor low profile. ‘Ik stort geld liever enigszins anoniem. Het was toevallig dat de stichting Uilenwerkgroep in onze kantoortuin een uilenkast ging plaatsen. Die heren van de stichting waren zó bevlogen en gepassioneerd en vertelden dat door allerlei oorzaken veel vogels het lastig hebben. Dat werkt erg aanstekelijk, dus besloot ik de natuur een handje te helpen. Sinds ik op het “platteland” woon, leer je het boerenland een stuk beter kennen, begrijpen en waarderen. Later zagen de mannen mijn naam op de gevel en begrepen ze dat ik het was geweest die geld had gestort. Ze waren blij verrast. Ik word door de locals natuurlijk toch gezien als een stadsmens.’ 

Tekst: Annemarie van de Weert

Advertentie