Zomer en dus vakantie. De drukte, de hectiek, de vragen en verplichtingen staan in de wacht. Of niet? Vier advocaten over werken op vakantie. De één is vergroeid met zijn telefoon, de ander laat alles bewust los.
‘Ik laat alles los’
Sanne van Oers, partner bij Van Schie advocaten in Nijmegen, werkt bewust niet op vakantie. ‘Een goede secretaresse is heel belangrijk.’
Waar viert u vakantie?
‘In Midden-Frankrijk. Daar hebben we twee jaar geleden een oude boerderij gekocht. Inmiddels is een klein deel bewoonbaar, maar er moet nog heel veel gebeuren. Heerlijk, dat klussen. Zo hoef ik even niet met mijn hoofd bezig te zijn. Als ik aankom, is er meteen van alles te doen. Al is het maar onkruid wieden, om even rustig af te kicken van mijn werk.’
Laat u het kantoor met een gerust hart achter?
‘Absoluut. Voordat ik vertrek, zorg ik ervoor dat er zo veel mogelijk werk klaar is. Dat is wel even aanpoten, maar het hoort erbij. Als ik langer dan een week met vakantie ga, maak ik een overdracht voor mijn waarnemer. En ik zorg natuurlijk dat er geen zittingen of piketdiensten zijn. Veel van het werk laat zich gemakkelijk plannen.’
Wie bewaakt het fort?
‘Mijn zakenlijst ligt bij mijn waarnemer, maar ook bij mijn secretaresse. Zij kent mijn zaken én mijn cliënten door en door. Het is dus vooral aan haar om te signaleren wanneer post of telefoontjes belangrijk zijn, en ze bij mijn collega neer te leggen. Ook kan zij hem van achtergrondinformatie voorzien. Een goede secretaresse is heel belangrijk.’
Houdt u de vinger aan de pols?
‘Nee. Ik laat alles los. Dat doen we hier op kantoor allemaal, hebben we afgesproken. We nemen elkaar waar en vertrouwen elkaar volledig. Ik heb nog nooit hoeven ingrijpen en ben ook nog nooit gebeld terwijl ik op vakantie was. Nou ja, er zijn momenten waarop ik me ervan bewust ben dat een bepaalde zaak op die dag speelt en dan voel ik een zekere nieuwsgierigheid. Maar verder dan dat gaat het niet.’
Is uw gezin daar blij mee?
‘Ja, man en kinderen – van 5 en 3 – vinden het geweldig. Ik zou zelf trouwens ook niet anders willen. Pas als ik helemaal kan loskomen van mijn werk, beleef ik mijn ultieme vakantie. Dan pas kan ik me genoeg ontspannen om na een paar weken weer helemaal opgeladen aan de slag te gaan. Maar dat zit sowieso in me. Ook in de rest van het jaar houd ik werk en privé zo veel mogelijk gescheiden. Ik moet natuurlijk best eens ’s avonds of in het weekeinde werken, vooral omdat ik naast jeugd- en familiepraktijk ook strafrecht doe. Dat vind ik geen enkel probleem. Maar als ik werk, ben ik volledig dáármee bezig. En als ik vrij ben, ben ik ook helemáál vrij.’
‘Ik moet even acclimatiseren’
Hans Koster, advocaat bij Vuurens & Lagerweij Advocaten en Mediators in Delft houdt een beetje de vinger aan de pols tijdens vakantie. ‘Ik controleer één of twee keer per week mijn e-mail.’
Waar viert u vakantie?
‘Meestal in Europa. Frankrijk, Italië, Engeland, Scandinavië… Dit jaar gaan de kinderen – ze zijn 16 en 13 – ieder op zomer-kamp om een taal te leren. Dat geeft mijn vrouw en mij de gelegenheid om samen vakantie te vieren. We gaan fietsen in Duitsland. Langs de Rijn.’
Laat u het kantoor met een gerust hart achter?
‘Zeker. Ik zorg ervoor dat mijn vertrek goed is voorbereid. Dat betekent: bij cliënten bekendmaken dat je weg bent, zorgen dat je geen zittingen hebt, en je waarneming regelen. Ik maak altijd specifieke afspraken met één collega. In de overdracht geef ik dan aan in welke zaken eventueel iets kan gaan spelen tijdens mijn afwezigheid.’
Wie bewaakt het fort?
‘Vuurens & Lagerweij is een zogeheten kostenmaatschap. De zeven advocaten werken voor eigen rekening en risico, maar delen pand en ondersteuning. Mijn praktijk omvat personen- en familierecht, strafrecht, arbeidsrecht en verbintenissenrecht. Ik heb bijvoorbeeld geen eigen secretaresse. Ik doe het meeste werk zelf. Toch kunnen we onderling goede afspraken maken over de waarneming in de vakantieperiode. Cliënten treffen altijd wel één of twee advocaten op kantoor. Ze staan nooit voor een gesloten deur. En één van die collega’s is dus sowieso op de hoogte van mijn zaken.’
Houdt u de vinger aan de pols?
‘Nauwelijks. Als je de boel van tevoren goed organiseert, zijn er in de vakantie vrijwel nooit problemen. Ja, als een cliënt mij mobiel belt, neem ik natuurlijk wel aan. Maar dat gebeurt bijna nooit. De meesten van mijn cliënten zijn particulieren; er zit een enkele middenstander tussen. Dan gebeurt dat niet zo snel. Maar áls ik word gebeld en het blijkt dringend te zijn, dan verwijs ik die cliënt door naar kantoor. Verder controleer ik één of twee keer per week mijn e-mail. Puur vanuit de gedachte: je kunt het je niet permitteren dat er iets tussen zit dat er op kantoor tussendoor glipt. Maar mijn werk is in Delft in goede handen, dus ik kan het verder prima loslaten.’
Is uw gezin daar blij mee?
‘Haha, dat hoop ik wel. Ik moet natuurlijk altijd even een paar dagen acclimatiseren, maar dat geldt waarschijnlijk voor iedereen met een drukke baan. Ach, je moet het ook allemaal een beetje relativeren. Ik ben niet het type dat denkt dat hij onmisbaar is.’
‘Normaliter werk ik gewoon door’
Miryam Breeuwer, partner bij Speciaal-advocaten in Tynaarlo/ Heerenveen maakt het zich dit keer bewust moeilijk om door te werken.
Waar viert u vakantie?
‘Meestal ga ik maar kort weg. Een midweek, een week, anderhalve week. Dit jaar staat er voor het eerst sinds ik dit kantoor samen met een kantoorgenoot acht jaar geleden heb opgericht een lange vakantie op stapel. Ik ga naar Australië. Drie hele weken.’
Laat u het kantoor met een gerust hart achter?
‘Nou, ik moet heel erg wennen aan de gedachte dat ik straks zo lang weg ben. Dat heb ik dus nooit eerder gedaan. Het is ook voor het eerst dat ik mijn werk volledig overdraag. Normaliter werk ik gewoon door als ik op vakantie ben. Ik vind het voor een korte vakantie simpelweg niet efficiënt en effectief om alles over te dragen. Dus bekijk ik ’s ochtends mijn e-mail, bel met mijn secretaresse om te overleggen waarop actie moet worden ondernomen, dicteer een en ander en pleeg noodzakelijke telefoontjes met cliënten. Soms kost dat twee uurtjes, soms ben ik de hele ochtend bezig. ’s Middags neem ik vrij. Aan het einde van de middag heb ik weer contact met mijn secretaresse. Soms volgt daarop weer een rondje bellen met cliënten.’
Wie bewaakt het fort?
‘Mijn secretaresse. En bij spoedklussen mijn kantoorgenoten. Mijn secretaresse is de spil in het hele verhaal. Zij kent al mijn zaken en cliënten. Zij is de achtervang en coördineert alle acties als ik weg ben. Verder zorg ik er dit keer voor dat al mijn cliënten weten dat ik door vakantie een paar weken afwezig ben. Voordat ik vertrek, bespreek ik al mijn dossiers uitvoerig met de twee kantoorgenoten die waarnemen. Ik zorg ook voor een papieren overdracht.’
Houdt u de vinger aan de pols?
‘Ik heb het mezelf deze keer bewust moeilijk gemaakt om dat te doen. Australië ligt in een andere tijdzone. Bovendien vóélt Nederland natuurlijk ook heel ver weg als je helemaal aan de andere kant van de wereld zit. De afspraak is nu dat ik alleen bereikbaar ben voor spoedgevallen. Ik ben zelf nog het meest benieuwd of dat me gaat lukken.’
Is uw gezin daar blij mee?
‘Ik heb geen kinderen. Maar mijn partner vindt het langzamerhand tijd dat ik ook eens een vakantie níét werk. En dat begrijp ik heel goed. Ik houd van mijn werk en ik voel me verantwoordelijk voor mijn bedrijf. Maar voor het thuisfront is het natuurlijk een ander verhaal.’
‘Ik ben vergroeid met mijn telefoon’
Marc van Gelder, partner bij Deterink Advocaten en Notarissen in Eindhoven verkoopt geen nee aan (potentiële) cliënten: ‘Bereikbaar zijn hoort nou eenmaal bij het vak.’
Waar viert u vakantie?
‘In Portugal, in een huisje met zwembad in Vale do Lobo, Algarve. De perfecte plek als je jonge kinderen hebt. Die van mij zijn 7 en 4. We zijn daar al twee keer eerder geweest en wilden dit jaar eigenlijk ergens anders naartoe, maar mijn oudste wilde graag terug. Dus dat doen we.’
Laat u het kantoor met een gerust hart achter? ‘Ja, hoor. Als managing partner van een kantoor met zestig advocaten en notarissen, leid ik ook de sectie arbeidsrecht met tien advocaten, dus er is voldoende achtervang. Vroeger maakte ik altijd een complete overdracht. Tegenwoordig doe ik het af met een paar mailtjes en een enkele bespreking met een collega.’
Wie bewaakt het fort?
‘Mijn secretaresse zorgt ervoor dat cliënten met een vervanger worden doorverbonden. Op ons kantoor is bereikbaarheid heilig, dus cliënten worden altijd doorverbonden met een kantoorgenoot. Of ik sta ze zelf te woord, wanneer en waar dan ook.’
Houdt u de vinger aan de pols?
‘Nou en of. Vroeger belde ik elke dag naar kantoor. Nu niet meer. Maar ik ben vergroeid met mijn telefoon; ik controleer elk halfuur mijn e-mail. Ook geef ik instructies via de mail. Dat vind ik volstrekt normaal. En ook prettig, trouwens. Het geeft mij rust. Drukte, bereikbaar zijn: het hoort nou eenmaal bij het vak. Op vakantie is dat niet anders dan in de rest van het jaar. Ja toch? Thuis krijg ik ook om elf uur ’s avonds nog cliënten aan de telefoon of zit ik een conferencecall te houden. Maar wat er ook gebeurt, ik verkoop geen ‘nee’. Nooit.’
Is uw gezin daar blij mee?
‘Niet altijd natuurlijk. Soms krijg ik van die blikken… hahaha! Maar ik ben altijd blij als ik op vakantie ben, en ik raak echt niet gestrest als ik elke dag tien minuten met een cliënt aan de telefoon hang. Dat weten ze. Trouwens, mijn vrouw is ook jurist, dus die begrijpt dat nog beter. Daarbij: ik kies mijn momenten. Ik ga niet zitten bellen op het strand of op een vol terras. Zelf heb ik nog nooit meegemaakt dat ik mijn vakantie moest onderbreken. Een collega laatst wel, vanwege een grote overname. Die moest er drie dagen tussenuit. Ja, daar trek je bij je familie in eerste instantie natuurlijk geen volle zalen mee.’