Het worden barre tijden voor de balie.

Allereerst zijn daar straks de drie regeringscommissarissen die er op gaan toezien dat de Nederlandse advocaat voldoende gouvernementeel zijn werk doet. De dekens worden zetbazen van Den Haag. De vergoeding voor gefinancierde rechtsbijstand wordt intussen met meer dan dertig procent gekort. Duizenden confrères zijn zo een derde van hun omzet kwijt. De griffierechten worden verder verhoogd. Er zullen rechtzoekenden worden uitgesloten van hulp. Het Openbaar Ministerie blundert ondertussen rustig door, niet gehinderd door enig toezicht. Kortom, we kunnen dagelijks lezen dat de rechtsstaat in gevaar is.

     Met dit alles in het achterhoofd keek ik met veel interesse uit naar het jaarcongres van de Orde met de verwachting dat deze grote thema’s daar publiekelijk gefileerd zouden worden. Dat een krachtige boodschap luid weerklank zou gaan vinden en dat de balie gesterkt het nieuwe gerechtelijke jaar in zou kunnen gaan. Tot ik de uitnodiging bekeek en zag dat een stagiaire van de communicatieafdeling in Den Haag kennelijk iets heel anders had bedacht.

     We zijn uitgenodigd met de leuze BtheBestAAdvocaten. Laat het zien!

     Wie zijn jaarcongres aanheft met deze newspeak, met deze infantiele en zouteloze frase, is geen Orde van Advocaten, maar een landelijke vereniging van navelstarende fee earners.

     We lezen verder: De advocaat heeft de plicht elke dag weer voor zichzelf de lat hoog te leggen.

Aha, de lat (meer declareren, meer twitteren?) kan nog wat hoger. Prima hoor. Maar wie helpt de advocaat met zijn gekorte vergoeding en zijn teruglopende omzet over die lat heen?

     Dit noodzaakt de advocaat het uiterste van zichzelf te vergen. Zijn kwaliteit en deskundigheid moet hij continu onder de loep leggen.

     Kortom, lever die papadag maar weer in. Stop dat luie flexwerken.

     Zal de pro-Deoadvocaat die dagelijks zwoegt met de vuisten in de natte klei van de rechtsstaat door deze holle kreten worden geïnspireerd? Moet hij dure cursussen gaan volgen bij Kluwer? Moet hij pochen dat hij 24/7 beschikbaar is, als een urenschrijver van de Zuidas?

     Wie goed kijkt, ziet de paradox. Wie het uiterste van zichzelf eist gaat namelijk niet een hele dag lanterfanten in Spant! in Bussum. Wie de lat werkelijk hoog legt, gaat niet naar dat congres, maar zet een tandje bij die dag. Leest nog wat jurisprudentie. Bezoekt een huis van bewaring. Voor zijn cliënten. Be the best, laat het zien, maar niet in Bussum.

Download artikel als PDF

Advertentie