Een van Engelands bekendste advocaten sluit na bijna dertig jaar zijn kantoor. Volgens Michael Mansfield kan hij geen droog brood meer verdienen door de bezuinigingen op de gratis rechtsbijstand. Negen van de tien zaken die zijn Tooks Chambers in behandeling neemt, zijn op toevoeging.
Dankzij tal van grote zaken is de 71-jarige Mansfield uitgegroeid tot een bekende Brit. Hij specialiseerde zich in procedures tegen de overheid. Zo stond hij de nabestaanden bij van Jean Charles de Menezes, de Braziliaan die door de politie werd geliquideerd in de dagen na de Londense metroaanslagen. Ook speelde hij een belangrijke rol bij de vrijlating van zowel de Birmingham Six als de Guildford Four, de tien Ieren die jarenlang ten onrechte vast hebben gezeten na IRA-aanslagen in de jaren zeventig. Tevens was hij betrokken bij het gerechtelijke onderzoek naar de dood van prinses Diana en het proces tegen de Lockerbie-verdachten op Kamp Zeist.
Pruik aan de wilgen
Wat Mansfield en zijn kantoorgenoten vooral dreigt te treffen is het voornemen van minister van Justitie Chris Grayling om het inkomen van advocaten bij zaken die langer dan negentig dagen duren met dertig procent te reduceren. Mansfield incasseerde bijvoorbeeld 883.290 euro tijdens het jarenlange onderzoek naar Bloody Sunday, de schietpartij in Derry waar Britse soldaten ruim veertig jaar geleden veertien ongewapende demonstranten doodden. In een verklaring zei Mansfield dat de bezuinigingen op rechtshulp zijn werk onmogelijk maken en dat het de Rule of Law ondermijnt. Er gaat jaarlijks ruim een miljard euro op aan gratis rechtshulp. Grayling wil daar een kwart afhalen.
Of Mansfield op eigen houtje verdergaat, is nog niet bekend. Hij vertegenwoordigt momenteel de nabestaanden van Mark Duggan, de gangster wiens dood twee jaar geleden had geleid tot de Londense zomerrellen. Mocht deze bekende Queen’s Counsel zijn pruik definitief aan de wilgen hangen, dan zal hij zijn inkomen voortaan geheel moeten betrekken uit het lezingencircuit. Mansfield, die vier jaar geleden zijn autobiografie Memoires of a radical lawyer publiceerde, wordt vaak een ‘champagnesocialist’ genoemd, een titel waar hij geen moeite mee heeft.
Patrick van IJzendoorn