Burgemeester Link is boos. Op de Maastrichtse advocaat Richard Wagemans, die optrad voor een ambtenaar die strafontslag had gekregen.
In het blad Binnenlands Bestuur zei Wagemans dat het ontslag was gebaseerd op een rapport dat op instigatie van de burgervader te Schinnen was vervalst. Volgens Wagemans was de ontslagen ambtenaar ’10.000 keer meer integer dan Link ooit zal worden.’ Ook leed Link volgens de advocaat aan ‘Leersiaans narcisme’. Wagemans verloor de ontslagprocedure, en ook de tegen hemzelf gerichte klachtprocedure liep in eerste instantie voor hem niet goed af.
Tegenover de wederpartij heeft een advocaat grote vrijheid om de belangen van zijn client te behartigen. Maar volgens de raad van discipline in ‘s-Hertogenbosch was die ruime norm hier niet van toepassing. Reden: de burgemeester was niet de wederpartij in de ontslagzaak. Dat was namelijk het College van B en W. Hoe je dat moet zien in het licht van het feit dat de burgemeester daar deel vanuit maakt – daar maakt de tuchtrechter verder geen woorden aan vuil. Volgens de raad waren de uitlatingen onnodig grievend: op de persoon gericht, waarbij de publieke functie in ernstig diskrediet was gebracht, buiten de rechtszaal en zonder duidelijk belang voor de zaak van zijn client.
Maar in NRC Handelsblad van 13 januari toonde Wagemans zich strijdlustig. Hij kondigde aan in hoger beroep te gaan omdat hij zich in het belang van zijn cliënt vrij moet kunnen uiten. ‘Er zijn al zo weinig advocaten die durven zeggen waar het op staat. Het is vooral uurtje-factuurtje en veiligheid troef.’
Trudeke Sillevis Smitt