Slapende honden, daar heb je geen omkijken naar. En als je toch zeker weet dat er geen onraad is, waarom zou je je dan het hinderlijke geblaf op de hals halen?
De cliënte van mr. X had ruim 110.000 euro van de wederpartij tegoed. Die wederpartij betaalde dat in gedeelten op de derdengeldrekening van mr. X. En mr. X betaalde de bedragen contant door aan haar cliënte. Waarom contant? Zo wilde haar cliënte dat graag. Mevrouw had een bijstandsuitkering, en bij de Sociale Dienst zouden vast alarmbellen gaan rinkelen als ze zulke mooie bedragen ontving. Ze zouden mevrouw misschien korten op de uitkering, en dat zou dan ten onrechte zijn, want het ging om vergoeding van immateriële schade. Op grond van artikel 34 Wet Werk en Bijstand mag de Sociale Dienst zo’n vergoeding niet op de uitkering in mindering brengen. Dus hoef je ze er ook niet mee lastig te vallen.
Maar zo gaat dat niet, vindt de tuchtrechter Arnhem/Leeuwarden. Een advocaat moet in beginsel giraal betalen, zegt artikel 10 VAFI, en de situatie die mr. X noemt, rechtvaardigt geen uitzondering op die regel. Niet mr. X, maar de Sociale Dienst zelf moet de wettelijke regels kunnen toepassen, en daar mag mr. X niet op vooruit lopen. Zo welbewust de cliënt helpen zijn informatieplicht te omzeilen is ernstig tuchtrechtelijk verwijtbaar. Artikel 227b Sr komt voor mr. X zelfs in beeld, aldus de tuchtrechter.
Mr. X krijgt een schorsing voor drie weken, maar hoeft die niet te ondergaan als ze verklaart de honden voortaan netjes te wekken, en daarvan bewijs over te leggen indien de deken zulks wenst.
Trudeke Sillevis Smitt