De cliënt van mr. X was een coffeeshophouder bij wie 1,4 miljoen euro contant geld in beslag was genomen. Geld dat bij de fiscus tot dan toe onbekend was. Dat geld was volgens de coffeeshophouder de opbrengst van rijstvelden in Suriname. Hij had het in bewaring voor de eigenaar, een stichting waarvan hij voorzitter was. Vandaar. Het OM dacht meer aan drugsgeld en legde strafrechtelijk en conservatoir beslag.
Om geld onder het strafrechtelijk beslag uit te halen, vorderde mr. X namens de rijstveldenstichting in kort geding van de coffeeshophouder een voorschot op die 1,4 miljoen. De coffeeshophouder voerde geen verweer. Toen de strafrechtelijke inbeslagname deels eindigde, maakte de deurwaarder een ton over op de derdenrekening van mr. X. Die wachtte een paar maanden met doorbetaling. Toen meldde de deurwaarder dat hij zich vergist had: er lag ook nog conservatoir beslag van de staat, en in de strafzaak had het Openbaar Ministerie appel ingesteld. Wilde mr. X die ton maar terugstorten?
Mr. X deed wat hem werd gevraagd. Intussen beloofde mr. X de coffeeshophouder een bedrag van 35 duizend euro contant naar Suriname te (laten) vervoeren. Het was bestemd voor een administratiekantoor dat de jaarrekeningen van de rijstveldenstichting zou opstellen. Cliënt kon zelf niet zo makkelijk reizen in verband met de strafzaak. Vandaar.
Mr. X krijgt klachten over zich uitgestort van de coffeeshophouder – inmiddels veroordeeld tot ruim negen jaar voor drugshandel en witwassen – en van de stichting voor het niet-uitbetalen van de ton op de derdenrekening, het behartigen van tegenstrijdige belangen in het kort geding, het niet verantwoorden van die 35 duizend euro en nog zo wat klachten. De tuchtrechter wijst ze allemaal af.
Alleen is daarmee de kous niet af. De deken komt met een bezwaar: een advocaat moet nagaan of de hem gegeven opdracht niet strekt tot voorbereiding, ondersteuning of afscherming van onwettige activiteiten. Mr. X krijgt vier maanden schorsing, maar kan nog in appel.
Trudeke Sillevis Smitt