Het moet hinderlijk zijn: je stelt als dekens een leidraad op hoe je klachten het beste kunt behandelen, krijg je weer allerlei klachten dat je de leidraad niet precies volgt.
De klager had drie identieke klachten ingediend tegen mrs. E, N en B, advocaten van hetzelfde kantoor. Na zo’n elf dagen ontving hij van de deken een bevestiging dat de klacht tegen mr. E was ontvangen. Te laat!
De leidraad schrijft voor dat dit binnen een week moet gebeuren, zo had klager gelezen. En waar bleven de ontvangstbevestigingen voor de klachten tegen N en B? En waarom had de deken klager verzocht de klacht nader te concretiseren in plaats van hem binnen een maand in behandeling te nemen – zoals de leidraad voorschrijft? En zo meer.
Klager diende een klacht in tegen de deken. De voorzitter van de raad van discipline Arnhem-Leeuwarden wees de klacht als kennelijk ongegrond, maar klager ging in verzet. Ook bij de voltallige raad van discipline krijgt hij nul op het rekest. Want, zegt de tuchtrechter, het protocol voor de instructie van klachten is een leidraad, niet meer en niet minder, en laat ruimte voor afwijking als de omstandigheden daarom vragen. Kort samengevat: een leidraad is geen leiband.
Toch is het voor dekens oppassen geblazen met die leidraad. Vorig jaar kreeg een deken het van het Hof van Discipline om de oren omdat hij een klacht pas na ruim zes weken had doorgezonden aan de verweerder en hij in totaal tien maanden over de klachtbehandeling had gedaan. ‘Te druk’ was geen omstandigheid die afwijking van de leidraad rechtvaardigde.
Trudeke Sillevis Smitt