Met kleine kantoren gaat het goed. Het ene blije nieuws na het andere verschijnt. Zo wist de Haagse deken Bas Martens in het jaarverslag van de tuchtcolleges te vertellen dat kleine kantoren het echt niet slechter doen dan grote. Martens: ‘We hebben in Den Haag 560 kantoren, we bezoeken tien procent, dus in elk geval 56 per jaar. Daaruit komt zeker niet het beeld naar voren dat eenmanskantoren het gemiddeld genomen slechter hebben geregeld. Je hebt fantastische kleine kantoren en grotere kantoren waar het niet goed gaat.’
Op de Kleine Kantorendag van Sdu Juridische Opleidingen Uitgevers deze week, is er weer goed nieuws. De redactie van Advocatie publiceerde de Kleine Stand van de Advocatuur en ook daarin leek het rozengeur en maneschijn. Cijfers wijzen uit dat de opmars van kleine kantoren, crisis of niet, gewoon doorgaat. In 2013 kwamen er 73 ‘kleintjes’ bij, een stijging van een kleine drie procent. Eenmanszaken maken nu 52,2 procent uit van de gehele advocatuur.
Het vergrootglas op de kleine kantoren was voor het Advocatenblad aanleiding om een kleine kantoren-dossier samen te stellen. Hamvraag: wat kan er beter? Kleine kantoren mogen dan als geheel groeien en hun zaakjes net zo op orde hebben als grote kantoren, er zijn nog altijd bedreigingen.
Neem de recent verschenen ING Sectorvisie Advocatenkantoren. Daarin stond een akelige voorspelling voor advocaten: ‘De meeste (middel)grote en niche-kantoren zullen zich focussen op het complexere werk. Er is echter onvoldoende werk om al deze kantoren goed te laten draaien.’ Advocaten concurreren, stelt de ING, met steeds meer aanbieders van juridische diensten. Ga kosten drukken door samen in te kopen en innoveer op technologisch gebied, tipte ING.
Voor het kleine kantoren-dossier vroeg het Advocatenblad Law4ce, een team van deskundigen, om ook adviezen te geven. De experts op de terreinen van marketing, financiën, personeel en organisatie en bedrijfsvoering kwamen met 26 tips voor kleine kantoren (zie ‘Het kan beter’ op pagina 44).
Het omslagartikel van dit nummer geeft een extra reden om de eigen praktijk eens goed onder de loep te nemen. Het betreft de trits aan plannen, maatregelen en trends die ervoor zorgt dat burgers steeds meer alternatieven krijgen om geschillen op te lossen naast de gang naar de rechter. Ook op het gebied van strafrecht komt de rechter er lang niet altijd meer aan te pas.
De opkomst van alternatieven gaat zelfs zo ver dat binnen de rechtspraak geluiden opgaan om een triagejurist in te voeren: iemand die cliënten wegwijs maakt in het woud van alternatieven om je recht te halen. Als al die alternatieven aanslaan bij het grote publiek heeft de advocatuur een probleem. Want daar zit je dan als advocaat, met je procesmonopolie.