Huiselijk geweld tussen de ouders, en een onveilige opvoedingssituatie voor de kinderen: dat waren de redenen om de kinderen van Mr. X’ cliënten onder toezicht te plaatsen. Maar het gezin was vlak voor de uitspraak naar Duitsland vertrokken. Daar werden de kinderen eind 2011 weggehaald en bij pleeggezinnen in Nederland ondergebracht. Toen ze in het kader van een omgangsregeling hun ouders weer zagen, namen die hen weer mee naar Duitsland – en doken onder.
Tijdens een zitting voor de rechtbank Groningen formuleert mr. X het als volgt: ‘Op 23 december 2011 zijn de kinderen op valse informatie van (…), de gezinsvoogd, door de Jugendamt (…) met behulp van de politie weggehaald en later op transport gesteld naar Nederland.’ Mr. X sprak ook van ‘ontvoering’ en ‘gijzeling’, noemde Bureau Jeugdzorg een criminele organisatie en sprak van ‘zware criminele feiten in georganiseerd verband waar rechters bij betrokken waren’. Niet alleen in procedures, maar ook in de krant en op verschillende websites.
Jeugdzorg en mr. X harrewarren over de vraag wie van beiden een dialoog met de ouders in de weg staat. Als er eindelijk een gesprek plaatsvindt, loopt dat op niets uit. Jeugdzorg is het zat en dient een hele serie klachten in, waarvan de Amsterdamse tuchtrechter de meeste ongegrond verklaart. Maar dat ‘op transport stellen’, dat deed denken aan handelingen van nazi-Duitsland in de Tweede Wereldoorlog, en dat was onnodig grievend. Net als die opmerking over georganiseerde criminaliteit. Maar ook Jeugdzorg had volgens de tuchtrechter niet bijgedragen aan een vruchtbaar klimaat waarin alle betrokkenen hun werk doen. De tuchtklacht was onnodig polariserend en daarom kreeg mr. X geen maatregel opgelegd. Partijen moesten maar eens met elkaar gaan praten. Appel is nog mogelijk.
Trudeke Sillevis Smitt