In de Advocatenblad-nieuwsbrief van 9 oktober beschrijft Trudeke Sillevis Smitt in ‘De kluisjesroof’ hoe een man geen advocaat kon vinden om hem te helpen zijn schade te verhalen nadat zijn bankkluis leeg bleek.
Dat je als advocaat geen zin hebt in een bepaalde cliënt of zaak is tot daar aan toe, maar als een rechtzoekende zich meldt met een zaak die een (meer dan) redelijke kans op succes heeft, dan verwijs je die toch naar een confrère of collega die de zaak voor de cliënt wel wil doen?
Als betrokkene de huur van het kluisje is blijven betalen en de bank die is blijven ontvangen, dan mag betrokkene er toch op vertrouwen dat de inhoud van de kluis nog steeds safe is? Er zit echt wel wat in deze zaak. Je krijgt de cliënten en de zaken die je verdient; ik zou best met betrokkene willen spreken over de kwestie.
Menno van der Hoek, advocaat te Ulvenhout