Je bent als advocaat door de kinderrechter aangewezen om een meisje bij te staan in een strafzaak. Ze wordt vervolgd voor belediging van haar oom. Je probeert je cliënte te bellen, maar krijgt van haar vader te horen dat je daarmee moet stoppen, anders doet hij aangifte van stalking. En hij wil ook niet dat je de volgende dag naar de zitting komt, anders zal dat ‘nare gevolgen’ hebben. Zaak neerleggen maar?
Mr. X besloot eerst eens te overleggen met de griffie. Uitkomst: wel naar de zitting gaan, en dan met de kinderrechter overleggen hoe nu verder. Zekerheidshalve zou de parketpolitie stand-by zijn.
Het werd een hele toestand daar op de rechtbank. Vader protesteerde tegen de aanwezigheid van mr. X en wilde zelf de verdediging voeren, maar daar stak de rechter een stokje voor. Toen wilde vader met dochter vertrekken, maar daar stak de parketpolitie een stokje voor. Als meneer en zijn dochter een andere advocaat wilden, wilde de rechter de zaak wel aanhouden. Aldus geschiedde.
En toen stapten vader en dochter naar de tuchtrechter in Arnhem – maar ze kregen nul op het rekest. Mr. X had er goed aan gedaan zich niet zomaar terug te trekken. Zij kon door de bezwaren van de vader haar werk voor de dochter niet doen, en dat dilemma had ze terecht aan de kinderrechter willen voorleggen. Mr. X had ook niet gestalkt, geïntimideerd, met de parketpolitie samengespannen en wat dies meer zij. Klacht ongegrond dus, maar er is appel ingesteld…
Overigens: het was misschien niet zo handig dat de kinderrechter mr. X als advocaat aanwees, terwijl haar kantoorgenoot al mot met de vader had gehad. Ook een interessante zaak trouwens.
Trudeke Sillevis Smitt