Rode kaarten
Michiel Princen verruilde de journalistiek voor de recherche maar verliet het Amsterdamse politiekorps ontgoocheld. In De gekooide recherche (Prometheus Bert Bakker, 2015) beschrijft hij wat er mis is bij zijn voormalig werkgever.
Of hij voor de eerste divisie of in de Champions League wil spelen, vraagt de Amsterdamse korpschef tijdens de sollicitatieprocedure van Michiel Princen: korps Utrecht of korps Amsterdam? Princen werkte vijftien jaar als financieel journalist, maar wil meer de diepte in. Hij polst of hij als zij-instromer bij de financiële recherche aan de slag kan en kiest voor de Champions League. Princen debuteert meteen in een grote wedstrijd: twee weken na zijn eerste dag neemt hij op de Amsterdamse Apollolaan de administratie van de zojuist geliquideerde Willem Endstra in beslag. De ervaringen die Princen deelt in De gekooide recherche zijn niet mals. Waar het boek nog begint als een spannend verslag over hoe hij en zijn collega’s via de afpersing van Endstra witwasser Jan-Dirk Paarlberg op het spoor komen, ondanks onhandige interne tegenwerking, eindigt het relaas bijna bitter over de cultuur bij de politie. Princen merkt dat kritiek binnen de organisatie wordt afgedaan met clichés en dat de voormalig ‘blauwe’ collega’s vaak niet intelligent genoeg zijn voor het recherchewerk. En dat terwijl ‘crimineel Nederland’ wordt bijgestaan door slimme advocaten. Over die raadslieden is Princen ook niet mild. De auteur noemt namen en rugnummers van meerdere advocaten – uit zowel de strafrecht- als civiele hoek – die volgens hem laakbaar hebben gehandeld. Helaas krijgt reguliere belangenbehartiging soms ook de naam ‘advocatentrucje’. Na tien jaar voelt Princen zich steeds meer buitenspel staan bij het korps en verlaat hij de organisatie. Hij concludeert dat de verdachten misschien wel in de Champions League spelen, maar de recherche zeker niet. Princen ziet zijn voormalige team meer als de IJsselmeervogels; die kunnen niet opboksen tegen Real Madrid. Hij draagt De gekooide recherche op aan goedwillende ex-collega’s die het toch proberen.
Duidelijke prijzen
Advocatenbemiddelaar www.lexoo.co.uk van voormalig advocaat bij De Brauw Daniel van Binsbergen, koppelt klant en advocaat in 24 uur.
Ook in ons land zijn er al verschillende sites waar cliënten advocaten kunnen vergelijken, zoeken of juridische vragen kunnen stellen. Maar nog geen enkele site doet wat Lexoo doet: zakelijke klanten beschrijven hun opdracht en door Lexoo geselecteerde advocaten dienen hun offertes (‘quotes’) in, binnen 24 uur. Kosten voor de advocaat die de opdracht krijgt: tien procent van de factuur. Lexoo heeft zoals het een goede start-up betaamt al investeerders weten te trekken, dus de plannen voor uitbreiding zijn er. Van Binsbergen: ‘De frustratie over de onduidelijke prijzen van advocaten zit diep. Dat is de basis van ons succes.’Erik Jan Bolsius
Leonies recht
Meester Leonie vertaalt juridische onderwerpen voor het grote publiek. En met succes. Op Facebook leverde haar dat in korte tijd ruim 4.600 likes op.
Wat voor rechten heeft een zedendelinquent wanneer hij terugkeert in de maatschappij? Ben je verplicht te getuigen als je beste vriend wordt opgepakt voor het dealen van drugs? Over deze en andere onderwerpen publiceert Meester Leonie (26) op haar blog MeesterLeonie.com en bijbehorende Facebook-pagina. Toen ze ruim een halfjaar geleden met haar blog begon, werkte ze nog als juridisch medewerker. Enkele maanden geleden werd ze beëdigd als advocaat. Ze begon haar blog omdat ze op feestjes net iets te vaak moest uitleggen waarom iedereen recht heeft op verdediging. Op Facebook plaatst ze links naar filmpjes en artikelen over onderwerpen als de onschuldpresumptie, de taal van rechters of de geheimhoudingsplicht van de advocatuur. Opvallend bij dit alles is haar toegankelijke schrijfstijl.