Is het u opgevallen? Sinds Klaas Dijkhoff ‘in de lift zit’ heeft hij zich, in tegenstelling tot Ard van der Steur, een ander imago aangemeten. Van Kamerknuppel tot polderdandy. Althans, daar doet Dijkhoff zijn uiterste best voor. Hoog tijd om hem te confronteren met de Lexicon der Textiele Lulligheden, zorgvuldig beschreven door opperbretel Jort Kelder en zijn amant Yvo van Regteren Altena in het boek Man & Pak.
Als Kamerlid kleedt Dijkhoff zich zoals vrijwel ieder andere (mannelijke) volksvertegenwoordiger: met rommelige, verkreukte plakpakken onderhevig aan de terreur van het goedkope katoen. Dijkhoff excelleert binnen dit metier als icoon van de uiterlijke faux pas. Zijn shirts hebben doorgaans een bloemmotief variërend van louter blauwe gentianen tot een complete bloemenweide. Heeft Dijkhoff een effen shirt aan, dan bevindt zich de verzameling flora aan de binnenzijde van het boord. En omdat de das niet hip is, wordt u ook dan subtiel geconfronteerd met Dijkhoffs botanische tuin. Wordt op een zeldzaam moment onverhoopt toch een das gedragen, dan lijken de polyester motieven meer op een slabbetje dan op een fatsoenlijke dikgeknoopte das. Maar dan is daar ineens de foto in het NRC Handelsblad van 14 april 2015. Als Yanis Varoufakis stapt hij uit zijn dienstauto en gunt ons een blik op de ‘nieuwe Klaas’. Het allereerste dat opvalt zijn niet één, niet twee, maar liefst drie armbandjes om zijn rechterpols. Dolle kralenkettinkjes voor de gevoelige man die zich graag identificeert met Jeroen Pauw. Dat zegt iets over de man. Hij is immers niet voor niets door de lezers van Cosmopolitan uitgeroepen tot het meest sexy Kamerlid. Noblesse oblige. Daar hoort een keurig getoupeerd baardje bij: onder het oor geraffineerd verticaal gesneden om met een assertieve bocht vervolgens standvastig naar de kin te stiefelen. Dijkhoff is de man van boterzachte kasjmier sokken, ragfijn gesneden shirts van superfijn Egyptisch katoen, kobaltblauwe maatpakken met delicate knopengulp, zijspanners en superieure Santoni gespschoenen. Dit is geen staatssecretaris: dit is de Consiglio di Indirizzio van het ministerie. Chapeau: Dijkhoffs carrière en imago groeien XXL De Luxe. En toch lijkt het wat geforceerd. Dijkhoff is geen Gerard Spong of Jort Kelder die van nature oog hebben voor de kleine textiele details. De vraag is bovendien of een plotseling bovengemiddelde frivole aandacht voor het eigen uiterlijk en de garderobe wel past bij de ernst van het ambt. Wat dat betreft heb ik liever de eenvormige kasteelheer Ard van der Steur. Altijd gekleed in een donkere double breasted blazer, conservatief shirt, robuuste das en sobere schoenen. Eigenlijk zoals een ordentelijk advocaat eruit hoort te zien. Het gaat tenslotte om de inhoud. Nietwaar heren?