Advocaat Cees Korvinus haalde begin augustus de voorpagina van NRC Handelsblad omdat hij een no cure, no pay-afspraak zou hebben gemaakt met de bekende klokkenluider Ad Bos. De Amsterdamse deken noemt dat een ernstige zaak en heeft een onderzoek gestart. Uit dit bericht kunnen drie conclusies worden getrokken: het was komkommertijd, het dossier van een klokkenluider kent geen einde en de Nederlandse orde van advocaten maakt zich grenze-loos belachelijk.
Iedere gewetensvolle advocaat zal ooit wel een keer optreden voor een cliënt met de afspraak dat hij pas hoeft te betalen als er geld uit de zaak komt. Als dat geschiedt volgens de afspraak no win, no fee zoals de Amerikanen dat noemen, is dat volgens de Nederlandse orde van advocaten niet toege-staan. Sinds 2002 is dat bij verordening verboden, met uitzondering voor letselschade en incasso’s.
In de praktijk leidt het verbod tot tal van varianten waarbij de afspraak zo vaag mogelijk blijft. De advocaat zegt dan tegen de cliënt: ‘We zien eerst wel wat er uit komt.’ Intussen heb ik nog nimmer een goed argument tegen no cure, no pay gehoord. NRC schreef: ‘Tegenstanders van no cure, no pay vrezen dat advocaten alleen nog zaken zullen doen waarbij zij vrijwel zeker zullen slagen.’
So what? Te veel advocaten procederen nu in kansloze zaken tegen een moddervet uurtarief terwijl ze van tevoren hun cliënt valse hoop hebben gege-ven.
Een ander vaak gehoord argument is dat advocaten geen economisch belang bij de uitkomst van een zaak mogen hebben. Dat belang heeft echter iedere advocaat, anders doet hij zijn werk niet goed. En sterker nog, soms betaamt het een behoorlijk advocaat om een zaak te doen voor een cliënt volgens de afspraak dat alleen bij goede afloop wordt betaald. Dat geldt bijvoorbeeld voor een klokkenluider.
Ad Bos bracht in 1999 de massale bouwfraude aan het licht die leidde tot de parlementaire enquête van 2002. Hij werd vervolgens zelf als enige ver-dachte vervolgd. In de bouwwereld kreeg hij geen werk meer en de staat weigerde hem enige compensatie. In de tijd dat Korvinus hem rechtsbijstand verleende, woonde Ad Bos in een camper. Pas in 2009 ontving hij een schadevergoeding na een uitputtende strijd. Hoe had de man al die jaren zijn advo-caat moeten betalen?
Kennelijk heeft de orde liever dat een berooide klokkenluider naar De Brauw gaat. Daar krijgt hij een keurig boekwerk getiteld Alter-native fee arrangements waar hij uit kan kiezen, allemaal binnen de lijntjes van wat hoort. Hij moet dan wel eerst een tonnetje apart leg-gen voor de basisfee. Get real. Laten we snel dat beroerde verbod afschaffen.
Matthijs Kaaks