De laptop
Geregeld hebben wij advocaten slapeloze nachten over het spook genaamd KEI. De meesten van ons begrijpen langzamerhand dat papier op een advoca-tenkantoor straks zal zijn uitgestorven en wij allemaal zonder dossiers maar met laptops en iPads naar de zitting zullen gaan. Details bereiken ons slechts mondjesmaat.
Ik moest het even googelen, maar het verplicht digitaal procederen is geboren in het regeerakkoord van 29 oktober 2012. Al bijna drie jaar wordt er hard aan deze modernisering gewerkt. De langverwachte pilot begon met enkele vreemdelingenzaken van een advocaat in Amsterdam en niet veel later was mijn kantoor in Haarlem als tweede de gelukkige.
Afgesproken werd dat wij in de loop van een aantal weken tien keer digitaal zouden procederen tegen de Immigratie- en Naturalisatiedienst. Iedereen stond in de startblokken. Het eerste beroep werd door mijn secretaresse Maaike digitaal ingediend en Roderick, IT’er op de Rechtbank Haarlem, fietste dagelijks naar ons kantoor om ons op weg te helpen als we weer eens de weg kwijt waren of het systeem kuren vertoonde. Stukken, brieven en faxen kregen we niet meer. Alles was na inloggen te vinden in www.rechstspraak.nl.
En eindelijk waren we klaar voor de langverwachte eerste zitting. Half juridisch Haarlem was aanwezig met passen en readers om beveiligd in te kunnen loggen. Mijn kantoor met twee advocaten en een secretaresse, vertegenwoordigers van de rechtbank, een lid van de raad van de orde, griffiers en geïnte-resseerden. Laptops en iPads overal. De rechter was vanuit de zaal niet te zien omdat zij verdween achter een enorm beeldscherm. Een vreemdeling die dacht dat hij in het vervolg van de film terecht was gekomen. Ik zag hem denken: ‘Bij ons in Oekraïne gaan zittingen niet zo.’
‘De IND’er, vertegenwoordiger van de staatssecretaris, zal wel de nieuwste, snelste laptop van ons allemaal hebben,’ dacht ik nog. Zij opende haar tas en haalde daar als vanouds op haar dooie gemak een enorm pak papier uit. Op de vraag van de rechter waar haar computer was, antwoordde zij tot ieders ontsteltenis: ‘Ik heb niets bij me want mijn collega heeft DE laptop!’
Willem Blaauw, advocaat in Haarlem
Kronieken
Geachte redactie,
Deze brief mag u wat wonderlijk overkomen, omdat het niet gebruikelijk is om zonder enige aanleiding iemand te complimenteren voor wat beschouwd wordt als uitvoering van taken die men nu eenmaal op zich genomen heeft.
Ik doel op de kronieken die door het Advocatenblad regelmatig worden uitgegeven met betrekking tot diverse rechtsgebieden. Ik acht deze kronieken zo waardevol voor de praktijk en een zo belangrijke bijdrage voor degenen die zich met de uitoefening van de rechtspraktijk bezighouden dat ik het op zijn plaats vind u spontaan van mijn bewondering en erkentelijkheid voor deze steeds terugkerende waardevolle publicaties blijk te geven.
Zeer veel dank voor de inzet van u en de auteurs,
Met vriendelijke groet,
Han Keijser, advocaat in Nijmegen