Voormalig marketingdirecteur en business developer Jaap Bosman legt in Death of a Law Firm (JBLH, 2015) de vinger op zere plekken en geeft Big Law handvatten om te overleven.
De inkt van Death of a Law Firm was nauwelijks droog of website Advocatie riep auteur Jaap Bosman uit tot Susskind van de lage landen (met het verschil dat Bosman gelijk had en Susskind niet). Bosman, tot voor kort business developer en marketingdirecteur, zal er zijn schouders over ophalen. Juist met goeroes als Susskind – ‘paardenfluisteraars’ – maakt hij korte metten. Technologie bijvoorbeeld maakt advocaten volgens Bosman helemaal niet overbodig, zoals Susskind beweert. Maar als advocaten nu een verkeerde strategische keuze maken dan wacht hen volgens Bosman wel hetzelfde lot als de ooit supersuccesvolle, nu zeer failliete kantoren waarmee Death of a Law Firm begint: de zakelijke dood.
Bosman schetst het wereldwijde concurrentieveld van de advocaat, de bedreigingen voor kantoren en legt in een aangename no-nonsense stijl de vinger op de zere plekken. Partners die zaken liever overlaten aan andere kantoren omdat ze vinden dat binnen het eigen pand niemand capabel genoeg is. Junioren die met een MBA-cursus van twee weken de M&A-loopgraven in worden gestuurd. HR-afdelingen die, de wens van veeleisende cliënten negerend, modegril work-life-balance propageren. Kantoren die partners benoemen zonder hun winstgevendheid voorop te stellen. Partners die een betere hoes rond hun iPhone belangrijker vinden dan het risico via USB-sticks hackers en virussen binnen te laten. Met anekdotes en observaties uit zijn jarenlange carrière in de advocatuur trekt Bosman het masker van het gezicht van Big Law. De zakelijk onderlegde lezer kan haast niet anders dan denken: rare jongens, die advocaten.
Een toverformule voor een gegarandeerd succesvolle toekomst heeft Bosman niet. Hij haalt Nobelprijswinnaar en natuurkundige Niels Bohr aan die ooit stelde dat voorspellen een hachelijke zaak is, zeker als het gaat om de toekomst. Wel geeft de voormalig marketingdirecteur handvatten voor partners die willen voorkomen dat hun kantoor het onderspit delft. Het winstmodel, de organisatiestructuur, de positionering, de omgang met personeel, de rekrutering; Bosman geeft rake en ware waarschuwingen en adviezen. Enkele schoonheidsfoutjes in Bosmans tekst nemen niet weg dat zijn woorden als vetgedrukte tegelwijsheden een centrale plek verdienen aan de wanden van partnerkantoren. Als al zijn inzichten tezamen als visie zouden gelden dan zou die visie zich laten samenvatten in het predicaat: gezond verstand.
Robert Stiphout