Je mag je niet tot de rechter wenden zonder toestemming van de wederpartij als er uitspraak is gevraagd, zegt gedragsregel 15 lid 2. Maar o, altijd weer die uitzonderingen.
Ze hadden gepleit bij het Gerechtshof, mr. X en mr. Y. Het hof stuurde naderhand het proces-verbaal van de zitting, maar volgens mr. X klopten er dingen niet. Hij vroeg het hof om aanpassing. Het hof gaf mr. Y gelegenheid te reageren, een kans die Y gebruikte om het hof te vragen de brief van X te negeren: zie gedragsregel 15 lid 2 én artikel 5.4 van het Procesreglement! Maar het hof zag geen bezwaar en hechtte de brief van mr. X aan het proces-verbaal.
En toen wilde mr. Y graag óók aanpassing van het proces-verbaal. Wat kon hij anders doen dan mr. X om toestemming vragen zich tot de rechter te mogen wenden?
Mr. X schreef terug dat hij geen toestemming gaf, maar dat mr. Y die ook helemaal niet nodig had als het maar klopte wat hij schreef. En het moet mr. X een genoegen zijn geweest te vervolgen met: ‘Volgens mij staat u nu op het punt te doen wat u mij met verve (maar ten onrechte) verwijt.’
Mr. Y haalde de deken erbij (al zegt de toelichting bij gedragsregel 15.2 die hier geen rol heeft), en die vond het best. Mr. Y schreef het Hof zijn brief, en stelde daarin dat mr. X er geen bezwaar tegen had dat hij dit verzoek deed. Waarop mr. X natuurlijk boos werd: dat had hij nou juist niet gezegd! Hoe dan ook: uiteindelijk hing er van beide partijen een brief aan het proces-verbaal.
Zat mr. X nou fout? Nee, zegt de Amsterdamse tuchtrechter. Die gedragsregel 15.2 wil voorkomen dat een advocaat eenzijdig het debat over de zaak weer kan heropenen. Dat is wat anders dan een reactie op een proces-verbaal dat buiten aanwezigheid van partijen is opgemaakt. Je moet je wel beperken tot fouten en omissies en natuurlijk geen nieuwe puntjes willen scoren. Appel is nog mogelijk.
Trudeke Sillevis Smitt