Als je de advocatenmedia leest, zou je denken dat hét probleem voor advocaten is dat ze niet genoeg klanten weten binnen te halen. Maar het omgekeerde kan net zo goed het geval zijn. Mr. X wou waarschijnlijk wel dat hij nooit een gat in de markt had ontdekt. En zijn cliënten ook.
Mr. X had in 2011 het lumineuze idee twee websites te beginnen om als WIA- en PGB-specialist klanten te werven. De cliënten kwamen, in groten getale. Allemaal mensen die met ziekte of arbeidsongeschiktheid worstelden, en met juridische problemen daaromtrent.
Er kwamen zoveel zaken binnen dat mr. X ‘hele dagen op pad was vanwege de vele hoorzittingen in het gehele land’, zoals hij later in de tuchtzaak vertelde. Daardoor was hij niet goed bereikbaar. Hij had zich verkeken op de impact van die sites. En hij kwam kennelijk niet op het idee daar dan maar mee te stoppen.
Dus verzuimde hij – om er maar een zaak uit te pikken – van antwoord te dienen, mondeling verweer te voeren, bezwaar te maken, de zaak in hoger beroep te introduceren, (na herstel van die fout) het griffierecht te betalen, en na niet-ontvankelijkverklaring gebruik te maken van de geboden gelegenheid daarop bij akte te reageren. Gevolg: ouders van een kind met een PGB moesten zo’n 6600 euro terugbetalen plus in totaal zo’n 2300 euro aan proceskosten, zonder dat er ooit fatsoenlijk verweer was gevoerd.
In 2013 trok mr. X binnen kantoor aan de bel omdat het hem te veel werd, in 2014 kreeg hij een burn-out. Hij liet zijn naam in overleg met de deken tijdelijk van het tableau halen en wil inmiddels ook nooit meer terug, zo vertelde hij. Dat zal ook moeilijk meer gaan, want ook het Hof van Discipline heeft mr. X nu in vier zaken geschrapt.
Trudeke Sillevis Smitt