Advocatuur is voortzetting van activisme met andere middelen – het kan, maar er zijn grenzen. Meindert Stelling overschreed ze en is nu door de raad van discipline in Den Haag geschrapt.
Meindert Stelling is tegen kernwapens, en iedereen die daar niet actief tegen strijdt, lijkt in zijn ogen verdacht. In 2011 kreeg hij een waarschuwing voor het vergelijken van een Advocaat-Generaal die een vredesactivist vervolgde met een furchtbare Jurist uit het nazibewind. In 2015 een schorsing van vier weken, omdat hij rechters onder andere
malicieus, schaamteloos en moreel corrupt noemde.
Over de uitvoering van die schorsing wilde de deken met Stelling praten, op zijn kantoor. Maar die ‘corrupte deken’ kwam er bij Stelling niet meer in, tenzij hij zijn ‘bedrieglijke en lasterlijke verklaringen’ over Stellings optreden publiekelijk zou terugnemen. Stelling wilde een ander lid van de raad van de orde wel ontvangen, maar alleen als die een verklaring zou tekenen dat de Hoge Raad er met het Kernwapenarrest uit 2001 een potje van had gemaakt. Stelling vond de uitspraak van het Hof van Discipline waarbij hij was geschorst ‘bedrog dat gekleed gaat in de mantel van een rechterlijke uitspraak’.
Deze en andere gebeurtenissen leidden tot weer een nieuw dekenbezwaar, en daarop heeft de de Haagse tuchtrechter nu dus beslist dat de maat vol is. Het principiële argument van Stelling dat je de grondwettelijke vrijheid van meningsuiting niet met een open norm als in artikel 46 Advocatenwet kunt beperken, had het Hof van Discipline al in de uitspraak uit 2015 uitvoerig weerlegd. Voor de tuchtrechter is duidelijk dat Stelling zich niets gelegen laat liggen aan het oordeel van de tuchtrechter en zich niet wil conformeren aan de voor advocaten geldende regels.
De zaken tegen Stelling zijn doorspekt met mislukte wrakingen. Uit alles blijkt dat hij het systeem gewoon niet vertrouwt, en nu heeft het systeem dus ook het vertrouwen in hem opgezegd. Maar hij schijnt in appel te gaan.
Trudeke Sillevis Smitt