Wat doe je als je wat marktaandeel van de deurwaarders wilt afsnoepen? De advocaten van kantoor X hadden het goed voor elkaar. Als iemand op internet zocht op ‘gerechtsdeurwaarder’ en de plaats waar hun kantoor gevestigd was, prijkte hun kantoor bovenaan in de zoekresultaten. Slim – maar verboden.
De deken – die het vast van een verbolgen deurwaarder had gehoord – vond dat de advocaten het publiek misleidden, omdat het net leek of ze een deurwaarderskantoor waren. En daar was de tuchtrechter Arnhem/Leeuwarden het mee eens. Bovendien deden advocaten het op hun website voorkomen of ze met een incassobureau samenwerkten, terwijl ze die incasso-activiteiten gewoon zelf deden. Ook dat vond de tuchtrechter misleidend, en bovendien mógen advocaten helemaal geen samenwerkingsverband met gerechtsdeurwaarders aangaan. Zie Afdeling 5.4 van de Verordening op de advocatuur.
Je kon bij kantoor X op no cure no pay basis incasso’s laten doen, zo stond op de website. En ook daarin zaten de advocaten fout. Huh? No cure no pay mocht toch juist wel in de incassopraktijk? Ja, maar alleen voor het buitengerechtelijke deel, niet voor de gerechtelijke werkzaamheden, zegt de tuchtrechter. Dus was ook dit bezwaar van de deken gegrond. Maar omdat de advocaten op de zitting beloofden de website op dit punt te corrigeren, kregen ze voor die no cure no pay misser geen maatregel.
Maar ze kregen wel een waarschuwing omdat ze zich op internet een beetje als deurwaarders hadden vermomd en het hadden doen voorkomen dat ze met een incassobureau samenwerkten.