De Rotterdamse advocaat Katja Logtenberg helpt vluchtelingen in Griekenland. In een serie blogs vertelt ze over haar ervaringen. Dit is de eerste aflevering.
Door / Katja Logtenberg
De bejaarde, stekeblinde man in het Griekse kamp wordt met de dag zieker. Zijn tentje biedt nauwelijks bescherming tegen de vrieskou. Hij kan maar niet stoppen met denken aan zijn echtgenote die het leven liet bij een bombardement in Aleppo. De rest van zijn gezin was toen al naar Nederland gevlucht. De Nederlandse regering vond dat hij en zijn echtgenote niet voldeden aan de vereisten voor gezinshereniging met zijn volwassen zoons, ook al woonden ze altijd samen in één huis en was hij afhankelijk van ze. Zijn zoons betaalden een mensensmokkelaar en het lukte om de oude man naar Griekenland te smokkelen. Hij overleefde zelfs de barre bootreis. Steeds vaker wenst hij dat hij was omgekomen bij het bombardement, zo vertrouwde hij een vrijwilligster van Advocates Abroad toe.
2016 is voor mij als asieladvocaat een jaar waarin ik met ongeloof en verbijstering heb gevolgd hoe Europa omgaat met de vluchtelingencrisis. Ik vind het Nederlandse beleid al snoeihard, maar de omstreden Turkije deal, gecombineerd met de situatie in de Griekse kampen zie ik als een humanitaire catastrofe.
Meer dan tienduizend mensen zijn gestrand op de Griekse eilanden Samos, Lesbos en Chios. Zij kunnen geen kant op en verblijven onder erbarmelijke omstandigheden in de vrieskou in tentjes. De registratie gaat veel te langzaam. Bejaarden, kinderen en zieke mensen moeten er zien te overleven. Landen als Nederland hebben toezeggingen gedaan over het aantal asielzoekers dat zal worden opgenomen, maar komen die belofte niet na. Wij kijken er naar en doen niets. Het vervult mij met een lichte wanhoop. Ik wil iets doen. Mijn kennis gebruiken om deze mensen te helpen. Ook al is het een druppel op een gloeiende plaat.
Advocates Abroad drijft op vrijwilligers. Advocaten uit de hele wereld zetten zich enkele weken of maanden belangeloos in om de gestrande vluchtelingen in de Griekse tentenkampen voor te bereiden op hun procedure of anderszins juridisch bij te staan. In Griekenland zijn er te weinig asieladvocaten om de stroom adequaat van rechtsbijstand te voorzien. Alhoewel wij niet mogen procederen in Griekenland kunnen we onze collega´s op deze manier een beetje ontlasten. Ik sluit me midden januari voor twee weken aan bij Advocates Abroad. Vanaf het eiland Chios schrijf ik geregeld een blog. Advocates Abroad zoekt altijd nieuwe geschikte vrijwilligers, dus kijk bij interesse vooral op de website. De kosten moet je zelf dragen, want de Europese Unie subsidieert wel de reizen van rechters en immigratieambtenaren naar Griekenland, maar er was geen potje voor de belangenbehartigers van de veelal kwetsbare vluchtelingen uit bijvoorbeeld Syrië en Irak
Vanuit Nederland heb ik de blinde man kunnen helpen. Hoewel hij dankzij de inspanningen van een vrijwilliger van Advocates Abroad werd erkend als kwetsbare vluchteling, bleef het Griekse verzoek aan Nederland om zijn asielverzoek te behandelen aanvankelijk steken in de bureaucratie. Nu zal hij binnenkort eindelijk worden herenigd met zijn zoons.
Katja Logtenberg (41) is asielrechtadvocaat, verbonden aan het Advokatenkollektief Rotterdam. Katja verblijft op eigen initiatief en kosten in januari gedurende twee weken op het Griekse eiland Chios om vluchtelingen bij te staan.
Andere afleveringen uit deze blogreeks:
Aflevering 2 – 17 januari
Aflevering 3 – 19 januari
Aflevering 4 – 22 januari
Aflevering 5 – 26 januari
Aflevering 6 – 30 januari