Rechters omzeilen steeds vaker het verbod om een taakstraf op te leggen aan gewelds- en zedendelinquenten. Dat doen ze door een taakstraf in combinatie met één dag cel te geven. Die celstraf wordt vaak niet uitgezeten, meldt het AD. De Rechtspraak weerlegt dat het verbod wordt omzeild.
In 2016 legden rechters 622 keer een taakstraf op in combinatie met één dag cel. Vijf jaar eerder was dat 83 keer. Naast ernstige delicten en zedenzaken geldt het taakstrafverbod ook voor lichtere zaken als een veroordeelde in de vijf jaar ervoor al een taakstraf kreeg voor hetzelfde delict.
Echter, het omzeilen van het verbod is relatief simpel, concludeert de krant: rechters mogen wel een taakstraf opleggen in combinatie met een onvoorwaardelijke gevangenisstraf. Dit gebeurde onlangs nog in de Valkenburgse zedenzaak. Daar kregen 22 mannen straffen van één dag cel en een taakstraf. Een enkele verdachte werd zwaarder bestraft: 180 dagen cel, waarvan 178 voorwaardelijk, en een taakstraf van 240 uur.
De Haagse rechter Elianne van Rens noemt het jammer dat het taakstrafverbod in 2013 is ingevoerd. ‘Daders moeten in hun eigen tijd aan het werk en worden daarmee ook gebrandmerkt. Onderschat de impact die dat heeft niet.’ Een taakstraf is daarmee soms gepaster dan een gevangenisstraf, stelt zij.
Henny Sackers, hoogleraar sanctierecht aan de Radboud Universiteit Nijmegen, verbaast zich niet over de manier waarop rechters het verbod omzeilen. ‘Zij hebben zich flink verzet tegen de invoering van het taakstrafverbod.’
Een woordvoerster van De Rechtspraak weerspreekt de conclusie dat zedendelicten vaker worden bestraft met een taakstraf in combinatie met één dag cel. ‘Over de hele linie is het aantal taakstraffen toegenomen. Maar dat betreft ook lichtere vergrijpen, zoals fietsendiefstal of zakkenrollen. In de cijfers wordt geen onderscheid gemaakt naar het type delict.’
Volgens De Rechtspraak omzeilen rechters niet de wet, maar passen ze deze juist toe. ‘Ze maken daarbij gebruik van de middelen die hen ten dienste staan’, aldus de woordvoerster. Op de eigen website stelt De Rechtspraak dat rechters blijven zoeken naar de straf die het beste effect sorteert voor dader, slachtoffer en samenleving. ‘Voor een ernstig zedendelict zoals verkrachting leggen rechters gemiddeld 24 maanden gevangenisstraf op. Maar er zijn ook zedendelicten, bijvoorbeeld aanranding, waarvoor, alle omstandigheden in aanmerking genomen, een taakstraf voldoende kan zijn. Rechters houden dan de celstraf, die ze volgens de wet óók moeten opleggen, zo kort mogelijk. Bijvoorbeeld 1 dag, of de tijd die iemand al in voorarrest heeft gezeten.’