Gedurende twee weken helpt de Rotterdamse advocaat Katja Logtenberg vluchtelingen op het Griekse eiland Chios. In een serie blogs vertelt ze over haar ervaringen. Dit is aflevering 4.
Door / Katja Logtenberg
Het leven in de kampen op de eilanden van Griekenland is hard. Zelfs het verkrijgen van noodzakelijke medicatie is een hele strijd. Mensen krijgen continue te horen dat ze moeten wachten.
Minimaal twee vluchtelingen hebben geprobeerd om zelfmoord te plegen in de week dat ik hier op Chios ben. Uiteraard heeft dat invloed op de sfeer in de kampen. Een man uit Algerije werd afgelopen woensdag door een andere vluchteling uit Souda gevonden. Hij had zichzelf opgehangen aan een boom. Tijdens lunchtijd werd hij door veel getraumatiseerde vluchtelingen gezien. Hij is ernstig gewond afgevoerd naar het ziekenhuis. Mij is onbekend of hij nog in leven is. Twee dagen later probeerde een Marokkaanse man zichzelf aan zijn sjaal op te hangen boven de ingang van Vial. Ik sprak vandaag met hem.
De man heeft ernstige psychische problemen. Hij moet steeds met de bus van kamp Souda naar Vial om zijn medicatie te halen. Al eerder repte ik over de onplezierige wijze waarop de bewakers omgaan met de vluchtelingen. Ze wilden die dag niemand naar binnen laten. De man zei dat hij ziek was, waarop een bewakers zei dat hij zieker was. De jonge man klom omhoog, naar de plek boven de poort. Een heleboel mensen in de rij zagen het gebeuren. De bewakers lachten. ‘So, now he is Spiderman’, zeiden ze. Toen hij zich ophing aan een sjaal bleven de bewakers lachen. Ze deden niets. Twee minderjarige jongens klommen omhoog om de man te redden. Ze maakten de sjaal los. De Marokkaan viel met zijn hoofd op de grond. De jongens werden door de bewakers met geweld naar binnen getrokken. Hun vrienden hoorden hun geschreeuw en het geluid van klappen. De jongens werden vervolgens afgevoerd naar het politiebureau.
De man die zelfmoord probeerde te plegen, werd met een ambulance naar het ziekenhuis gebracht. Zijn verwondingen vielen mee. Twee uur later haalde de politie hem al weer op. Ze namen hem mee naar het politiebureau en sloegen hem daar ook, zo vertelde hij. Daarna werd hij afgevoerd naar de rechtbank. Vlak voor de rechtbank sloegen de agenten hem weer. Hij begreep niet precies wat er gebeurde, maar de rechter wilde hem eerst naar de gevangenis sturen. Toen hij zei dat hij zich dan in de gevangenis van het leven zou beroven, zou dat zijn veranderd in een voorwaardelijke straf. Hij mag Chios, dan wel Souda de komende drie maanden niet verlaten.
Ik hoor dit verhaal vandaag van hem en van vier vrienden. Al eerder had een andere cliënte het mij verteld. Zij kent de man niet. Maar ook zij zag het gebeuren, net zoals haar dochter van elf, die al lijdt aan een posttraumatische stress stoornis van het keiharde leven in de oorlog in Syrië. Ook zij vertelde hoe de bewakers alleen maar lachten en vervolgens agressief werden tegen de jongens die de man wél redden.
Een van de jongens die de man probeerden te redden, is een bekende van mij. Ik sprak hem al eerder omdat hij was mishandeld door de politie en zijn documenten niet had teruggekregen. Ik ben naar het politiebureau gegaan om naar die documenten te vragen, maar kreeg uiteraard te horen dat die documenten daar niet waren. Ik stuurde hem die dag naar Vial. Ik had wel aan Safe the Children gevraagd met hem mee te gaan, maar zag dat hij alleen in een bus stapte. Ik voel me schuldig dat ik niet met hem mee ben gegaan. Ik hoop dat ik hem morgen te zien krijg op het politiebureau.
Andere afleveringen uit deze blogreeks:
Aflevering 1 – 11 januari
Aflevering 2 – 17 januari
Aflevering 3 – 19 januari
Aflevering 5 – 26 januari
Aflevering 6 – 30 januari