De kiezer kan in maart ook op enkele advocaten stemmen. Wat beweegt hen om politiek actief te worden? Het Advocatenblad sprak met vier van deze politici in de dop.

Door/ Francisca Mebius

Naam: Don Ceder (27)
Advocaat bij: Ceder Advocatuur te Amsterdam
Politieke partij: ChristenUnie
Plek op de kieslijst: 7
Politieke carrière: sinds een paar jaar lid van de ChristenUnie, duo-statenlid provincie Noord-Holland
Motivatie: ‘Ik wil een stem zijn voor grote groepen die momenteel onvoldoende worden vertegenwoordigd.’

‘Het verlangen om op te komen voor mensen maakte dat ik twee jaar geleden als advocaat mijn eigen praktijk opende. Vanwege datzelfde verlangen kies ik nu voor de politiek. Op 15 maart maken we een keuze in wat voor een land we willen leven. Er staat de komende jaren veel op het spel. Ik wil zijn waar de moeilijke beslissingen worden genomen en meebeslissen.
Ik wil een stem zijn voor grote groepen die het signaal afgeven dat ze momenteel onvoldoende worden vertegenwoordigd. Er wordt vandaag de dag te veel over mensen gesproken in plaats van met mensen. We moeten naar een politiek waarbij we ons afvragen wat de zorgen van de mensen zijn die wij vertegenwoordigen.
Als advocaat sta ik veel minimahuishoudens bij. Het aantal mensen met schulden wordt elk jaar groter. Die komen geregeld in een neerwaartse financiële spiraal terecht: vaak zijn ze de dupe van onrechtmatige (incasso)kosten en andere vormen van financieel misbruik. Ook zie ik dat de overheid in haar rol als schuldeiser te vaak het probleem is in plaats van de oplossing bij langdurige armoede. De wijze waarop overheidsinstanties te werk gaan bij het innen van onterechte sociale voorzieningen, CJIB-boetes en belastingschulden zorgt er geregeld voor dat huishoudens tussen wal en schip raken. Ik weet zeker dat ik vanuit de Kamer van betekenis kan zijn.
Het is als politieke partij belangrijk om uit te dragen dat iedereen meetelt. Een van de speerpunten van de ChristenUnie waar ik me mee identificeer. Ik ben kritisch over bijvoorbeeld de bezuinigingen binnen de rechtspraak. Het kan niet zo zijn dat de toegang tot een rechter voor kwetsbare groepen bemoeilijkt wordt.
Daarnaast moeten we investeren in de toekomst. Het leenstelsel moet worden teruggedraaid. Ook is een versnelde verduurzaming van onze economie belangrijk. Nederland moet voor de volgende generaties leefbaar blijven. Voor de ChristenUnie is verder (geloofs)vrijheid een belangrijk verkiezingsthema. Het is een van de kernwaarden van onze samenleving en we zien steeds meer dat deze vrijheid niet vanzelfsprekend is. Dat moeten we bewaken. De vrijheid die we voor onszelf willen, kunnen we anderen niet onthouden.
Je ziet dat onze samenleving en de politiek steeds meer polariseren. Als advocaat leer je juist oplossingsgericht te denken. Dat wordt er bij de beroepsopleiding letterlijk ingestampt. Dat moet ook het uitgangspunt zijn bij het besturen van een land. Mensen tegen elkaar opzetten, leidt alleen maar tot meer frustratie. We moeten op zoek naar gezamenlijke waarden en gelijkenissen. Dan krijg je een heel andere dynamiek.
Binnen de advocatuur is dat al ingezet. Je ziet dat bemiddeling steeds belangrijker wordt. Niet het standpunt, maar de belangen van partijen staan meer voorop. Dat komt ook tot uitdrukking in het voorstel van de ChristenUnie om vrederechters aan te stellen die tegen lage juridische kosten in de wijk kunnen bemiddelen en rechtspreken bij kleine conflicten tussen burgers. De nadruk ligt op verhoudingen herstellen, minder op een partij gelijk geven. De vredesrechter kan daarmee uiteindelijk ook de gewone rechtspraak ontlasten. Het zou mooi zijn als de politieke partijen de komende jaren ook op deze wijze met elkaar omgaan. Verzand niet in standpunten, maar ga op zoek naar het gezamenlijke belang voor iedereen.’

Naam: Vincent van der Velde (42)
Advocaat bij: Alpha Advocaten te Almere
Politieke partij: Piratenpartij
Plek op de kieslijst: 18, voorzitter van de Piratenpartij
Politieke carrière: wethouder van financiën, gemeenteraadslid en voorzitter rekenkamer in Almere.
Motivatie: ‘De Piratenpartij wil dat Nederland een democratische rechtsstaat blijft. Hier ligt ook een taak voor advocaten. Zij moeten er alert op zijn dat privacy nog steeds een groot goed is.’

‘Wat de gevestigde partijen uitdragen en in de praktijk brengen, bevalt me totaal niet. Er is zo veel geschreeuw in de politieke arena. Het politieke debat bestaat tegenwoordig uit wij-zij-discussies en polarisatie. Wij vinden het zo en als je het niet met ons eens bent dan ben je tegen ons. Daar verzet de Piratenpartij zich tegen. Eén van de redenen waarom ik voor deze verfrissende partij heb gekozen. Wij zijn van het signaleren van misstanden en problemen waarvan wij vinden dat er meer politieke aandacht voor moet komen. Niet van het oordelen over bepaalde standpunten of mensen.
Eén van de belangrijkste kernpunten van de Piratenpartij ziet op (digitale) burgerrechten. Iedereen heeft hiermee te maken. De gevestigde partijen besteden daar te weinig aandacht aan. De traditionele overheden worstelen met het spanningsveld tussen burgerrechten en veiligheid. Dat is begrijpelijk. Iedereen wil dat terrorisme voorkomen wordt, maar het is wel belangrijk dat mensen zich bewust zijn van het feit dat daardoor burgerrechten worden ingeperkt. De Piratenpartij richt zich daarnaast op digitale grootmachten als Facebook en Google. Deze stellen voorwaarden op die vaak klakkeloos worden geaccepteerd. De voorlichting naar de eindgebruiker is te beperkt. Zelfs juristen nemen de voorwaarden niet door, omdat ze per se hun vakantiekiekjes willen delen met familie en vrienden.
Het is gewoongoed geworden dat mensen denken dat Nederland een democratische rechtsstaat is waar alles goed is geregeld. Maar zo perfect is het allemaal niet. Dat is ook in het strafrecht zichtbaar. Neem de Salduz-jurisprudentie en het recht op een advocaat bij een strafrechtelijk verhoor. Dat vinden we nu steeds normaler, maar vijftien jaar geleden was dat helemaal niet vanzelfsprekend. Ook dat zijn burgerrechten. De Piratenpartij wil dat Nederland een democratische rechtsstaat blijft. Daar ligt ook een taak voor advocaten. Zij moeten er alert op zijn dat privacy een groot goed is. We zijn en blijven de waakhonden van de rechtsstaat, ook in de moderne tijd.
Al met één of twee zetels in de Tweede Kamer, wat ik verwacht, kunnen we een goede inbreng leveren aan het politieke debat op het gebied van privacy, burgerrechten, auteursrechten en klokkenluiders. De kennis op dit gebied is heel groot bij de Piratenpartij, omdat het een mondiale organisatie is. We zijn inmiddels in meer dan zestig landen actief en er zit van oudsher veel ICT-kennis en kennis van recht en wetgeving bij onze partij. Maar ook op andere gebieden heeft de partij een goed en uitgebreid programma.
Ander doel van de Piratenpartij is om zetels te behalen bij de gemeenteraadsverkiezingen in 2018. We hebben nu alleen een zetel in stadsdeel West in Amsterdam. Er moeten in meerdere gemeenten piraten in de gemeenteraad komen.
Het voorzitterschap is goed te combineren met mijn werk als advocaat. Dat wat je in het politieke en maatschappelijke veld meekrijgt, kun je meenemen in de praktijk en meegeven aan collega’s en andersom. Het is daarom niet voor niets dat veel advocaten en juristen actief zijn in de politiek. Advocaten hebben per definitie interesse in maatschappelijke vraagstukken.’

Naam: Peter Plasman (64)
Advocaat bij: Plasman Advocaten
Politieke partij: Niet-Stemmers
Plek op de kieslijst: 1
Politieke carrière: geen
Motivatie: ‘De blanco stemmer moet erkend worden. Blanco stemmen betekent het innemen van een politiek standpunt. Dat standpunt moet ook vertegenwoordigd zijn in de Kamer.’

‘Het is niet mijn ambitie politicus te worden. Ik blijf advocaat. Toch heb ik Niet-Stemmers opgericht. Om een signaal af te geven. Ik zie het als een concept dat is voortgekomen uit mijn eigen ervaring. Ik heb mijn hele stemgerechtigde leven gestemd, maar ik zie aankomen dat ik dit jaar niet wil stemmen. Ik heb mijn twijfels over de hedendaagse politiek. Politici hebben de afgelopen jaren dingen gedaan waardoor het vertrouwen in de politiek heel sterk is afgenomen.
Neem de coalitie PvdA-VVD met hun uitruilpolitiek. Ze doen zaken in plaats van politiek bedrijven. En neem het huwelijk tussen Geert Wilders en het CDA en het hele circus eromheen. Een volslagen verkeerd signaal. Ook de keiharde belofte van de VVD dat ze nooit aan de hypotheekrenteaftrek zouden komen, is verbroken. Een andere echte fout vind ik het lijstrekkersduel tussen PvdA’ers Samsom en Asscher. Dat werd gepresenteerd alsof leden de beslissing maakten, maar vervolgens kon iedereen voor twee euro even flitslid worden. Dat openlijk omzeilen van de regeltjes is een fout voorbeeld geven.
Ik heb me afgevraagd of ik als strafpleiter niet gewoon te eigenwijs ben. Nee, concludeerde ik, want ik hoor van te veel mensen om me heen dat er twijfels zijn over op wie te stemmen. Voor deze groep zijn er drie smaken: thuis blijven, blanco stemmen of ongeldig stemmen. Bij alle drie de opties bevestig je de zetelverdeling zoals die later tot stand komt. Je maakt wel een keuze, maar je hebt totaal geen invloed. Daarom moet de blanco stemmer erkend worden.
Blanco stemmen betekent het innemen van een politiek standpunt. En dat standpunt moet dan ook vertegenwoordigd zijn in de Kamer. Ander doel van deze partij is dat meer mensen naar de stembus gaan. En als dat aantal blanco stemmers genoeg is voor een zetel dan zouden ze deze zetel ook moeten krijgen. Ook al is deze leeg en is er geen Kamerlid bij betrokken. Dat trekt ook menig niet-stemmer naar de stembus.
Ik verdenk politieke partijen ervan dat ze liever zien dat iemand thuis blijft dan dat ze op de concurrent gaan stemmen. Dat moet veranderen. Minstens zo belangrijk is het fenomeen proteststemmer. Dat is een heel vreemde eend in de bijt in onze democratie. De proteststemmer is iemand die per definitie stemt op een partij waar hij of zij zich eigenlijk niet in kan vinden. Wij breiden de mogelijkheid om te protesteren uit. Een lege zetel kan ook een heel duidelijk protestsignaal zijn. Politiek neutraal protesteren is beter dan politiek beladen protesteren. Bij ons krijgen ze in elk geval waar ze voor gekozen hebben.
Er staan twaalf mensen op de kieslijst. Ik heb gekozen voor mensen die ik goed ken en waar ik mijn hand voor in het vuur kan steken. Van wie ik weet dat ze niets gaan doen of zeggen als ze Kamerlid zouden worden. Vriendjespolitiek, dat weet ik, maar het is volslagen irrelevant wie er bij ons op de lijst staan. Omdat het niet uitmaakt wie er niet op een zetel gaat zitten. We doen slechts één belofte en dat is dat we niets doen wanneer we in de Kamer komen. En we laten ons daar ook niet voor betalen.

Naam: Sietze Jan Dijkstra (53)
Advocaat bij: Steinz & Dijkstra Advocaten
Politieke partij: Nieuwe wegen
Plek op de kieslijst: 10
Politieke carrière: geen
Motivatie: ‘De menselijke maat in Nederland is zoek. Het is tijd voor een nieuw geluid in de Nederlandse politiek.’

‘Ik kijk met afschuw naar de debatten in de Tweede Kamer. Ze zijn tenenkrommend. Als wij als advocaten zo met elkaar in de clinch liggen, zou de NOvA gelijk optreden en schorsen of zelfs schrappen van het tableau. Het is tijd voor een nieuw geluid in de Nederlandse politiek.
Ik heb altijd VVD gestemd. Liberalisme vind ik een groot goed, maar de VVD is hier te ver in doorgeslagen. Marktwerking is niet voor alle zaken in de samenleving geschikt. Neem het notariaat. Notarissen verkopen niks. Dat leent zich dus niet voor marktwerking. Je doet toch ook geen belrondje door Nederland om uit te zoeken welke rechter de laagste boete geeft?
Jacques Monasch is een oud-schoolgenoot van mij op de middelbare school in het Friese Drachten. Toen ik hoorde over zijn vertrek bij de PvdA en de oprichting van Nieuwe wegen heb ik contact met hem gezocht. Je kunt eigenlijk niet tegen zijn speerpunten zijn. De menselijke maat is hierin de rode draad. Deze is in Nederland zoek. In het onderwijs, de zorg, de rechtspraak, noem maar op. Het financieel uitkleden van advocaten. Het sluiten van rechtbanken. Rechtzoekenden die geen toegang meer hebben tot de rechter. Onbegrijpelijke beslissingen als je als regering uitdraagt dat Nederland een zo veilig mogelijk land is waar iedereen toegang heeft tot justitie.
Ik kan me ook vinden in de speerpunten over gelijkheid en migratie. In Nederland kennen we een aantal vanzelfsprekendheden die de laatste jaren niet meer zo vanzelfsprekend zijn. Het feit dat wij mannen en vrouwen en homofielen en niet-homofielen gelijkwaardig vinden. Het feit dat we geen onderscheid maken tussen rassen. De vrijheid van godsdienst. Er is momenteel zoveel onbehagen in de samenleving rondom deze thema’s.
Geert Wilders biedt met zijn minder-minderuitspraken naar mijn idee geen oplossing. Wij van Nieuwe wegen zijn trots op de nieuwkomers die Nederland kiezen als land om te verblijven. Mensen zijn hier hartelijk welkom en als ze iets toevoegen zijn ze dubbel welkom. Maar ze moeten wel de Nederlandse normen onderschrijven.
Hoe het voor ons gaat aflopen in maart is onzeker. Het is een tsunami van nieuwe partijen en de voorbereidingstijd is erg kort. Mocht het lukken en ik schop het zelfs tot Kamerlid, dan zal ik dat zeker doen. Ook al moet ik hier op kantoor dan het een en ander regelen. Als advocaat heb je geen terugkeerregeling en het is in die zin een groot risico als je gekozen wordt. Er zijn waarschijnlijk minimaal zes partijen nodig om een regering te vormen. Ik kan me voorstellen dat dit partijen zijn die zo ver uit elkaar liggen dat het onwaarschijnlijk is dat ze de rit uitzingen. Als er vervolgens nieuwe verkiezingen nodig zijn, waarna je niet wordt herkozen, sta je op straat. Hoe een en ander ook zij, we gaan er hard aan trekken de komende weken. Wij hebben een club van mensen die met hun poten in de modder staan. De oplossingen die wij aandragen, zijn ingegeven door mensen uit de praktijk.’

Advertentie