Als je optreedt voor een cliënt van dertien jaar, kun je niet om de ouders heen. Ook al zijn ze misschien de wederpartij.
Mr. X was zelf nog onervaren toen een jongen van dertien haar vroeg zijn advocaat te zijn. Zijn ouders waren in 2010 gescheiden en hun relatie was nog steeds heel moeizaam. Schrijf een kindbrief, adviseerde mr. X de jongen. En dat deed hij.
Toen de rechtbank de kinderen uitnodigde voor een gesprek, nam mr. X contact op met de school. Kon ze de kinderen meenemen? Ze kreeg te horen dat de vader akkoord was. Ze pikte de kinderen op met de auto en nam ze mee naar de zitting. Niks aan de hand.
De moeder van de kinderen dacht daar anders over. Toen ze een week later van school hoorde wat er was gebeurd, was ze geschokt. De school deed kort daarop een melding bij Veilig Thuis.
De moeder kwam bij de raad van discipline in Amsterdam met een serie klachten. Een deel betrof de dienstverlening aan haar zoon. Die klachten legt de raad terzijde: dat soort klachten is voorbehouden aan de cliënt, in dit geval de zoon. En de moeder had op eigen naam geklaagd, niet als gezaghebbende namens de kinderen.
Een ander deel van de klachten ging over het punt dat mr. X contact zou hebben onderhouden met de vader. Ook die treffen geen doel, omdat dat nergens uit bleek.
Maar dat mr. X de kinderen zonder haar toestemming had opgehaald: daar was de moeder volgens de raad terecht zeer geschokt en ontdaan over. Mr. X voerde nog aan dat ze in het gezagsregister had gekeken. Daarin stonden geen bijzonderheden, en ze had toch toestemming van de vader?
Maar de moeder had eenhoofdig gezag, en bovendien: bij gemeenschappelijk gezag moet je ook toestemming van beide ouders hebben. Daar kwam nog bij dat mr. X alleen van de school had gehoord dat de vader akkoord was.
Mr. X was volgens de raad naïef geweest, en had zich voor het karretje van de vader laten spannen. Verzachtende omstandigheden: haar houding op de zitting en haar onervarenheid. Mr. X kreeg een berisping. Hoger beroep staat nog open.