Geschorst zijn is ook een kunst. Wat vertel je je cliënten? En is een enkel mailtje “U krijgt de uitspraak via mijn waarnemer” al een verboden activiteit?
Mr. X werd in 2016 geschorst van 1 mei tot 30 juni. De deken had hem uitvoerig uitgelegd wat de schorsing inhield. Ze spraken af dat mr. X zijn cliënten schriftelijk zou informeren. Het was aan mr. X om te bepalen welke specifieke informatie hij precies zou verstrekken. Expliciet zeggen dat sprake was van een schorsing, dat hoefde niet.
Mr. X meldde zijn cliënten dat hij door persoonlijke omstandigheden zijn praktijk niet zou uitoefenen en geen advocatuurlijke handelingen zou verrichten. Eén cliënt, meneer G, meldde hij niets – in die zaak verwachtte mr. X de eindbeslissing voordat de schorsing zou ingaan. Maar helaas: die beslissing kwam toch niet op tijd.
Arme mr. X – een dag voor de schorsing vloog ook nog eens zijn huis in brand. Een brief van de rechter in de zaak van meneer G waarin het uitstel van de beslissing werd aangekondigd raakte daardoor tijdelijk zoek. Mr. X meldde dat aan meneer G, en schreef hem op 9 mei: “Ik heb besloten de komende 2 maanden een time out in mijn praktijk in te bouwen. De laatste jaren heb ik onafgebroken gewerkt. En met de brand aan mijn woning ben ik van mening dat ik even tijd aan mezelf en mijn privé moet besteden. Ik heb confrère (…) bereid gevonden om gedurende twee maanden mijn praktijk voor mij waar te nemen. Jouw dossier ligt dus ook bij hem. Hij zal de beslissing van de Centrale Raad van Beroep ontvangen en jou doen toekomen.”
De deken maakt bezwaar: mr. X had net gedaan of het niet-werken zijn eigen keuze was; dat was tegen de afspraak en misleiding van de cliënt. Daarnaast had hij een brief van de Centrale Raad behandeld en met een cliënt gecorrespondeerd – en dat was een overtreding van de schorsing.
De raad van discipline Arnhem-Leeuwarden vindt dat mr. X meneer G gewoon tegelijk met de andere cliënten had moeten informeren. Het schrijven van die mail aan G was een verboden activiteit, en mr. X had daarin ten onrechte de indruk gewekt dat het om een zelfgekozen rustperiode ging. Dat was toch net even anders dan die verwijzing naar ‘persoonlijke omstandigheden’ die de deken wel oké had gevonden.
De overtreding is een nieuwe schorsing waard, maar de raad houdt het bij een voorwaardelijke schorsing van twee weken vanwege de beperkte aard en omvang van het verrichte werk, het schuldbewustzijn van mr. X en met name het feit dat het waarschijnlijk was anders was gelopen als die ellendige brand geen roet in het eten had gegooid.
Dus als je geschorst bent hoef je daarover niet super-expliciet te zijn, maar je moet wel íedereen van tevoren informeren, en er een mooi verhaal van maken is uit den boze. En tijdens de schorsing mag je echt helemaal niks.