Daar zat mr. X, met tegenover zich de ouders van zijn overleden cliënt. Hun zoon was in 2007 strafrechtelijk veroordeeld en had in 2013 zelfmoord gepleegd. De ouders hadden informatie nodig, zeiden ze, om als erfgenamen een onrechtmatige-daadsactie en een getuigenverhoor te kunnen beginnen. Mochten ze het dossier van hun zoon zien?
Mr. X vond het vast een moeilijke beslissing; hij raadpleegde de deken. Op diens advies zei hij nee – maar daar namen de ouders geen genoegen mee.
De plaatsvervangend voorzitter van de raad van discipline vindt de klacht van de ouders daarover kennelijk ongegrond. De geheimhoudingsplicht is een fundamenteel beginsel dat volgens hem alleen in ‘uiterst zeldzame gevallen’ uitzondering lijdt. Het beginsel ligt vast in artikel 10a lid 1 sub e Advocatenwet en wordt uitgewerkt in gedragsregel 6 [oude versie].
De advocaat moet zwijgen over de bijzonderheden van de zaak, maar ook over de persoon van de cliënt en de aard en omvang van diens belangen. Een uitzondering geldt als hij feiten naar buiten moet brengen om zijn taak goed uit te voeren, zijn cliënt daartegen geen bezwaar heeft én het naar buiten brengen in overeenstemming is met een goede beroepsuitoefening. De geheimhoudingsplicht blijft bestaan als de relatie met de cliënt is geëindigd.
Getoetst aan die regels vindt de tuchtrechter dat mr. X mocht, nee: móest zwijgen. Hij heeft begrip voor het grote leed van de ouders en voor het feit dat zij meer over de achtergrond van hun zoon te weten willen komen. Maar de geheimhoudingsplicht blijft na overlijden bestaan en het verhaal van de ouders leverde niet zodanig uitzonderlijke omstandigheden op dat mr. X de geheimhoudingsplicht jegens zijn cliënt zou mogen schenden.
Misschien zien de ouders kans met meer feiten en omstandigheden het uitzonderlijke van de situatie te onderbouwen – ze gingen in verzet.
Overigens: sinds 14 februari gelden de herziene gedragsregels. Daarin is de geheimhoudingsplicht te vinden in gedragsregel 19. Er zijn wel wat verschillen in de formulering, maar dat zal wel geen verschil maken voor kwesties als de onderhavige.
