Die wederpartij verslikte zich bijkans, want hoezo pers bij een kort geding over het vakantiehuisje van de scheidende echtgenoten? Wilde mr. X die pers er zelf bijhalen? En dan zeker een boekje open doen over zijn geheime relatie met een notaris die met een ander was getrouwd? Dat zou zijn vriendin en haar kantoor geen goed doen.
Tijdens de zitting over de voorlopige voorzieningen in de echtscheidingszaak sprak mr. X bloemrijk over de man en zijn ‘kapitale villa’, zijn geheime relatie en hun luxe levensstijl – terwijl hij een ‘kruidenier’ was die zijn ex geen alimentatie wilde betalen.
Opruiend, onjuist en intimiderend, vond de man. Die ‘villa’ was een bovenwoning van € 360.000. Voor de zaak deed het er helemaal niet toe dat hij een geheime relatie had. En die opmerking over de pers bij de aankondiging van dat kort geding: dat was je reinste chantage.
De tuchtrechter herhaalt nog maar eens de norm voor gedragingen ten opzichte van de wederpartij. Advocaten moeten partijdig zijn, dat geeft ze veel vrijheid ten opzichte van de wederpartij. Ze mogen echter niet onnodig grieven, dingen roepen waarvan ze weten of kunnen snappen dat ze niet waar zijn of zonder redelijk de doel de belangen van de wederpartij onnodig schaden. Qua feiten mogen ze in principe afgaan op wat hun cliënt ze vertelt. Speciaal in familiezaken mogen ze niet onnodig polariseren.
Het meeste vond de tuchtrechter (net) vallen binnen die normen, maar die opmerking over de pers: die was echt fout. Mr. had impliciet gedreigd zaken openbaar te maken die de man en zijn vriendin zouden schaden. Mr. X had dan wel gezegd dat ze had gemeend de wederpartij te moeten waarschuwen, maar dat was flauwekul. Het was gewoon een dreigement, terwijl mr. X juist terughoudend had moeten zijn om de emoties niet te doen escaleren.
Mr. X kreeg van de raad van discipline Arnhem-Leeuwarden een waarschuwing.
