Laat ik het dus eens voor onze collega’s in Buitenveldert opnemen. Ze zitten geregeld in het verdomhoekje, maar op de keper beschouwd, zijn het vrijwel allemaal vriendelijke en intelligente juristen die in een onopvallende werkomgeving dikwijls excelleren in hun keurig afgebakende rechtsgebied.
Wie een aflevering heeft bekeken, begrijpt wel onmiddellijk waarom de orde van advocaten sinds kort een speciale hulplijn heeft ingesteld voor een vertrouwelijk gesprek.
Advocaten die kampen met een burn-out, verslaving of stress kunnen er hun hart luchten.
Hebben ze op de Zuidas dan geen problemen? Zeker wel.
In de jaren dat ik er werkte, al is dat enige tijd geleden, ondervond ik, en met mij menig kantoorgenoot, vooral hinder van een vorm van narcolepsie. Een onderbelicht probleem dat bijzondere aandacht verdient.
Het is een aandoening die zich vooral in grote kantoren met een suizende airco veel voordoet. Aanvallen van deze werkgerelateerde kwaal doen zich met name na de lunch voor. Het is de onweerstaanbare drang het hoofd op het toetsenbord te laten vallen.
Het vangt aan met het wegdommelen op de tonen van het rustgevende geblaas door een rooster boven de gesloten ramen. Het hoofd moet worden ondersteund, de ogen sluiten zich. Volgens de medische vakliteratuur komen aanvallen vaak voor bij ‘monotone bezigheden’.
Ik herinner me inderdaad dat de aanvallen toenamen wanneer urenlang ingrediëntenlijsten moesten worden getoetst aan een Europese etiketteringsrichtlijn voor een grote chocoladeproducent. Dat de maker van Zuidas hier geen aflevering mee wilde vullen, vind ik niet zo vreemd.
Het is ook een probleem dat zich moeilijk laat aankaarten bij de werkgever. Alleen een Zuid-Afrikaanse collega, die ooit uit een vliegtuiglading getalenteerde juridische Afrikaners was geselecteerd, bleek na de lunch unverfroren op een matje onder zijn bureau te gaan liggen. Maar dat werd als ludieke culturele franje gezien. Voor mij was het zaak bij het ontwaken vliegensvlug de screensaver van het scherm te verdrijven wanneer iemand de kamer binnenkwam.
Wie hiermee is behept, kan nu gelukkig de hulplijn van de orde bellen. Maar dat geldt natuurlijk niet alleen voor Zuidas-advocaten.
Stel deze lijn ook open voor rechters, zou ik zeggen. Rechters die na een urenlang pleidooi zonder interpunctie nog wakker zijn, kunnen een vertrouwenspersoon bellen om zich te beklagen. Dat hoeft dan niet meer in een vonnis.
En laten we de arme staatsraden niet vergeten. De Raad van State vormt een speciale risicogroep als het gaat om narcolepsie. Onlangs lekte een intern rapport uit waarin werd gewaarschuwd dat de lust tot werken er drastisch afneemt. Mede door de voorgekookte benoemingen. Ik vermeld hier alvast het nummer: 085-064 01 82.