Innovatieve noorderling

Met zijn rug naar de snelweg loopt advocaat Jeroen Sprangers (48) het oude stroomdal van de Drentsche Aa in. Hij wijst naar een kudde Schotse Hooglanders in een ondiep meertje. ‘Ik begin vaak echt vroeg, dan komen ze net aansjokken, om op zo’n warme dag in hun jacuzzi verkoeling te zoeken.’ Sprangers heeft een gemixte praktijk met informaticarecht, eigendomsrecht en faillissementsrecht. Rein Advocaten herbergt tien professionals, naast advocaten ook fiscalisten. Recent haalden ze het nieuws als advocaten van melkveehouders waarvan de bedrijven geblokkeerd waren omdat ze verdacht werden van fraude met de registratie van koeien. Maar dat is niet het werk van Sprangers. Hij is vooral de bevlogen voorganger in de innovatieve koers van het kantoor en aanjager van Reinlab, een vestiging van het kantoor in een start-up community in Groningen. ‘We hadden hier in Groningen net de grootste blockchain-hackathon van de wereld, waar grote partijen uit de hele wereld puzzelen op de vraag waar blockchain werkelijk het verschil gaat maken.’

Het innovatieve Reinlab zat in een verzamelgebouw met 650 verschillende start-ups en scale ups in Groningen. ‘In het lab willen we kijken hoe wij onze eigen werkzaamheden opnieuw kunnen definiëren. Geen klassieke dienstverlening, met een bordje op de deur en hopen dat ze binnenlopen. Als juristen kunnen we voor start-ups veel verschil brengen, maar er zit geen verdienmodel in. Je moet er vooral van willen leren.’ Het gebouw is inmiddels gesloten, maar direct na de zomer is Sprangers op zoek gegaan naar een nieuwe locatie.

Sprangers en zijn collega’s leren veel van de start-ups waar ze tussen zitten, zegt hij. ‘Deze community’s geven zoveel weg dat je er als jurist unheimisch van wordt. Kennis, tijd, alles.’ Hij leert er vooral met andere specialisten samenwerken. ’Als zij met vijf of zes man naar onze processen kijken, strepen zij er direct stappen uit, gewoontes, of dingen die we denken te moeten.’ Of Reinlab een hobby van de baas is? Het is wel vaker gesuggereerd, maar volgens Sprangers is dat niet zo. ‘Na een bijeenkomst met jochies met gescheurde spijkerbroeken was ook de rest van het team verbaasd over de kennis en de wijze waarop zij hun vak, niet allemaal per definitie IT, uitvoeren. Ik snap dat het abstract klinkt, maar we zijn daardoor ook anders tegen ons vak aan gaan kijken, minder vanaf een voetstuk. We zijn een gewone dienstverlener, weliswaar met een fantastisch beroep.’

Sprangers leerde in een start-up­weekend waar hij als coach bij betrokken was, hoe belangrijk goed luisteren is. ‘Ik begon met zenden, maar realiseerde me al snel dat ik meer toegevoegde waarde kan leveren als ik beter ga luisteren.’ Het klinkt een beetje als een open deur voor een juridisch dienstverlener, maar het levert Sprangers meer werkplezier en rust op, weet hij. ‘Oprecht denk ik dat ik een betere advocaat ben geworden voor mijn cliënten. Maar ik durf het nu ook te zeggen wanneer een klant geen advocaat nodig heeft voor zijn probleem.’

In zijn dagelijkse praktijk komt goed luisteren altijd van pas, zeker als curator in faillissementen. Dat vak greep hem gelijk, als jonge advocaat. ‘Ik mocht als jonkie een keer mee naar een faillissement. Van het ene op het andere moment sta je dan aan het roer van een bedrijf, ben je verantwoordelijk voor mensen, geldstromen of eigen­dommen van derden. Die hec­tiek, dat ondernemerschap, vond ik prachtig. Het is jouw business niet, of het nou een radiomaker is, een reclamebureau, een boerenbedrijf of een magnesiumsmelterij, dus moet je vooral luisteren naar wat die ondernemer van zijn bedrijf vindt. En eigenlijk is het daarna relatief eenvoudig. Je kunt als curator putten uit arbeid, bent alle schulden kwijt en kunt tegen lager dan marktconforme prijzen het ­geheel doorzetten.’ 

Of het nou een failliet bedrijf is of een ondernemende klant, Sprangers komt er graag over de vloer. ‘Zo’n fabriek even inlopen en zien wat ze doen, als het een marketingtrucje zou zijn, werkt het voor geen meter, maar zodra je het echt leuk vindt, ziet die ondernemer dat ook, dat vindt ie prachtig.’ Zijn manier van werken kost relatief veel tijd, geeft hij toe. Geen punt. ‘We zitten in dit deel van het land, we weten wat die tent kost. Dat moet je ophoesten en daarna wordt het ook vooral heel erg leuk met elkaar werken.’ 

Op de terugweg naar kantoor, wandelend langs de weilanden, vertelt hij over de zaak rond de blokkades van melkveebedrijven. Inhoudelijk is Sprangers er niet helemaal in thuis, maar hij schetst enthousiast hoe zijn kantoorgenoot zich in deze sector heeft ingewerkt. ‘Hij komt uit een omgeving met allemaal melkveehouders, snapt wat hen beweegt, wat ze doen. Hij ging niet op cursus, maar begon bij de boerenbedrijven zelf. Vergis je niet hoeveel juridische kennis zij hebben. Hij heeft er in totaal een aantal dagen doorgebracht om met die ondernemers te praten, net zolang tot hij goed snapte wat de problematiek is. Uiteindelijk kreeg hij voor elkaar dat de blokkades werden opgeheven, omdat hij het juiste standpunt van de melkveehouders naar voren kon brengen.’

Zelf kan Sprangers niet een specifieke zaak noemen waar hij trots op is. Dat is hij eerder op de manier waarop hij mensen aan zich weet te binden. ‘Ik heb al vaker uit vaste overtuiging afscheid genomen van klanten, gezegd dat ik niet achter hun zaak stond en dat het niet verstandig was om door te procederen. Als ze dan met een andere advocaat doorgaan, is alles wat ik vraag of ze nog eens aan me terugdenken als ze hun jaarrekening opmaken. Ik heb een aantal fantastische klanten die met een ander zijn gaan procederen, door schade en schande hebben geleerd en erop terug zijn gekomen. Dat vind ik fantastisch, ja.’