Het hoofd van de fiscalisten van Baker McKenzie Amsterdam, de Braziliaanse advocaat en belastingadviseur Juliana Dantas (41), geeft leiding aan zeventig professionals en is moeder van twee jonge kinderen. Ze studeerde in Brazilië bedrijfskunde en rechten, in Nederland specialiseerde ze zich in Nederlands, Internationaal en Europees belastingrecht. Na zeventien jaar Nederland verbaast ze zich nog steeds over de gebrekkige vrouwenparticipatie op de arbeidsmarkt.
Tijdens een wandeling op hoge hakken over de Zuidas beschrijft ze haar werkdagen. ‘In mijn praktijk heb je een redelijk voorspelbaar werkvolume en ik werk vaak voor Latijns-Amerikaanse klanten of klanten met business in Latijns-Amerika, dus die kan ik ook ’s avonds bellen. Ik probeer vaak op tijd thuis te zijn om met de kinderen te eten, lees voor, stop ze in bad en breng ze naar bed. Daarna ga ik weer aan het werk. Deze flexibiliteit is essentieel voor een moeder om op dit niveau te kunnen blijven werken. Hoewel je met alle gemakken van nu wat flexibeler bent, ben ik toch wel altijd met werk bezig. Ik check mijn mails als ik tv kijk en ook ’s avonds laat denk ik na over de strategie die ik wil toepassen in een klantdossier. Hoelang je op kantoor zit, is geen goede maatstaf meer. Het is meer hoe toegewijd je bent.’ In de top van de zakelijke advocatuur verwachten klanten veel. ‘Voor mijn klanten ben ik altijd beschikbaar, de klant is koning, dus dat betekent dat mijn telefoon ook aanstaat als ik uit eten ga.’
Opvoeding
Alle drie de vrouwelijke tax partners van Baker McKenzie Amsterdam hebben een internationale achtergrond. Geen toeval, denkt ze. ‘Ik denk dat dat te maken heeft met opvoeding, met wat je ziet. Mijn moeder is arts, mijn vader ingenieur, die hebben altijd fulltime gewerkt en ons dat voorbeeld gegeven. Hier in Nederland heerst een meer traditionele rolverdeling tussen de vrouw en de man in het gezin. De man haalt het grote geld binnen, de vrouw werkt ook, maar ondersteunend. Iedereen moet zelf weten hoe hij zijn prioriteiten stelt natuurlijk, maar ik ben ook klassenmoeder en help op school waar ik kan.’ Koken, boodschappen, opruimen, daar schakelen Dantas en haar man hulp voor in. ‘Ik doe niet veel in huis. Als ik er ben, ben ik er voor mijn kinderen, heb ik qualitytime met ze. Je moet selectief zijn. Zo kan ik een betrokken moeder zijn en een carrière hebben.’
Nadat Dantas op haar vijftiende een exchange-programma in Engeland en Duitsland deed, wilde ze per se terug naar Europa. De veiligheid en stabiliteit van het continent trokken haar aan. Als afgestudeerd fiscalist en jurist vond ze een baan in Rotterdam. Waar ze in Nederland het meest aan moest wennen? ‘Het is hier allemaal heel serieus. Er wordt te weinig gelachen. Wat ik zeer ben gaan waarderen, is het respect voor het privéleven. Je werkt om te leven, je leeft niet om te werken.’ Dantas werkt nu zeven jaar bij Baker McKenzie Amsterdam. ‘Baker is zeer internationaal, niet alleen het wereldwijde kantoor en de klanten, maar ook de collega’s. Dat past goed bij mij. In ons fiscale team in Nederland hebben we verschillende nationaliteiten en achtergronden. Ik vind die discussie allochtoon-autochtoon een beetje raar. Ik ben allochtoon, want ik ben niet hier geboren of opgegroeid. Maar verder is iedereen die hier wordt geboren en opgroeit toch Nederlander, ook als hun ouders een andere achtergrond hebben?’
Zo vrij als Dantas praat over diversiteit, zo voorzichtig wordt ze als haar belastingpraktijk ter sprake komt. Ze weet dat er kritiek op is in de samenleving en haar werk is altijd vertrouwelijk. Al pratend en wandelend is ze bij het Amstelpark uitgekomen. Iets kan ze wel over haar werk vertellen. ‘Ik help general counsels en tax-directors met de implementatie van grote projecten, adviseer hoe ze hun resultaten op fiscaal gebied beter kunnen maken. Hopelijk hebben ze dan minder operationele kosten en is hun juridische structuur uiteindelijk beter.’
Quotum
Op weg terug naar kantoor geeft ze aan hoe er meer vrouwen naar de top kunnen. ‘Ik geloof niet meer dat het vanzelf gaat. Als je echt iets wilt veranderen, is een quotum nodig. Lang dacht ik dat we er op eigen kracht en inzet kunnen komen, want vrouwelijke advocaten zijn net zo goed als andere collega’s. Maar die kwaliteit wordt anders beoordeeld door de meerderheid en als de meerderheid man is, gelden mannelijke normen. Je moet diversiteit in een keer afdwingen. Laat een computer sollicitanten selecteren op basis van een cv, en zorg dat de helft van de interviewers vrouw is, divers is, om de kandidaten met een andere bril te bekijken.’
Alle goede bedoelingen ten spijt is ook Baker McKenzie er nog niet. Hoe verandert zij dat, als leidinggevende? ‘Ik zit sinds juli in het MT Tax, en het is voor het eerst dat dat geheel uit vrouwen bestaat. De eerste gedachten zijn dat je moet ingrijpen in procedures, of bewust vrouwelijke laterals moet aannemen, mensen die zij-instromen van andere kantoren en die niet bij ons opgroeien. Verder moet het bedrijf zelf er ook voor zorgen dat vrouwen en mensen met een andere achtergrond het prettig vinden om er te werken. Daar hoort bij dat we niet te veel kijken naar het aantal uren dat je op kantoor zit, maar naar wat je levert.’
