In de PIV-regeling (Personenschade Instituut van Verzekeraars) staan prijsafspraken tussen verzekeraars enerzijds en juridische adviesbureaus en rechtsbijstandsverzekeraars anderzijds over de vergoeding van de buitengerechtelijke kosten in letselschadezaken. ‘De regeling koppelt de vergoeding van het letselschadeslachtoffer aan de omvang van de schade, maar niet aan de verrichte handelingen om de schade te claimen.’
‘Er is op deze manier een staffel die uitgaat van een vaste relatie tussen de hoogte van een uit te keren schadevergoeding en de buitengerechtelijke kosten,’ zegt de ASP. ‘Veel letselschadeslachtoffers hebben last van deze regeling. Doordat de buitengerechtelijke kosten niet aan de bestede tijd wordt gekoppeld, worden bureaus ontmoedigd om voldoende tijd aan een zaak te besteden.’
De staffel kent volgens de ASP een dalende opbrengst. ‘Hoe meer schade je claimt, hoe lager de opbrengst. Dat lokt strategisch economisch handelen uit: zo snel mogelijk een zaak afwikkelen tegen een relatief laag bedrag is lucratiever dan doorwerken en zorgen dat het slachtoffer krijgt waar hij werkelijk recht op heeft. Het belang van het slachtoffer is in de PIV-regeling ondergeschikt gemaakt aan dat van de verzekeraar en de bureaus.’
Geen vergoeding
Volgens de vereniging krijgen ASP-advocaten regelmatig te horen dat de door hen verrichte werkzaamheden niet worden vergoed. ‘Dit omdat de verzekeraar enkel het bedrag uit de PIV-regeling als redelijk beschouwt. Zo passen ze indirect alsnog de PIV-regeling toe op advocaten die deze regeling nu juist verwerpen. De wet is duidelijk: kosten die redelijk zijn dienen vergoed te worden, niet slechts de kosten die verzekeraars in een zelfbedachte regeling vergoeden.’
De PIV-regeling zorgt ook voor druk op de kwaliteit van de dienstverlening, aldus de vereniging. ‘De leden van de ASP investeren in innovatie en opleiding. Deze investering verrekenen zij in de tarieven. De bij de PIV-regeling aangesloten bureaus investeren veel minder in kwaliteit. De PIV-regeling indirect toepassen op advocaten, brengt hun kwaliteit, die nu eenmaal geld kost, in gevaar.’