Het boek biedt inzicht in het gedachtegoed van Hiddema, maar ook in de wending die zijn leven nam vanaf het moment dat hij besloot met Thierry Baudet in zee te gaan. Het zal niet verbazen dat Hiddema zijn omgeving met enig dedain gadeslaat.
De advocaat is niet uit roeping in de politiek gestapt. Het kwam op zijn pad, toen hij zich na het overlijden van zijn vrouw in een diep dal bevond. Het bood hem de kans uit zijn zelfverkozen isolement te ontsnappen. Naar eigen zeggen heeft het een ander mens van hem gemaakt, iemand die complimenten maakt, vriendschappen onderhoudt en collegialiteit toont.
De advocatuur is naar het tweede plan verwezen. Hiddema noemt zichzelf nu hobby-advocaat en doet één zaak per maand. De strafpleiter zegt het partijprogramma van het FVD te onderschrijven, behalve het pleidooi voor een hogere straftoemeting. ‘De straffen zijn al hartstikke zwaar. (…) Dat de rechters die straffen niet opleggen is een andere kwestie. Strafverhoging vind ik zo’n domme reflex, dat is simpele politiek.’